Vissoep zonder garnalen?

Gisteren kon mijn dag niet meer stuk:

Om half acht liep ik met de honden de ochtendwandeling bij de torp. (Mét reflectievest uiteraard, want het mocht dan al wel schemerig zijn, ondanks de sneeuw was het tussen de bomen nog aardig donker, en er kómen wel auto's soms, heel soms, die verwachten geen mevrouw met twee honden in the middle of nowhere.) Helemaal gerust was ik niet, want de hondjes gedroegen zich anders dan normaal, neusjes in de lucht in plaats van aan de grond, en Gaia die vlak bij me bleef, en Asso die maar steeds tussen de bomen door stond te turen. Maar toen ik een paar minuten later langs het bosbessenveld kwam, en Asso nadrukkelijk ging zitten en kijken, begreep ik ook waarom: bovenaan het veld stond een heuse elandkoe!!

Dat luchtje kenden ze nog niet, daarom deden ze anders dan anders, Gaia vond het trouwens maar niks, die keek heel nadrukkelijk de andere kant op...

Vervolgens had ik een uitzonderlijk drukke zaterdag in de winkel. Afgelopen maandag had ik de voorgenomen sluiting op facebook gepubliceerd, en het gerucht ging blijkbaar snel het dorp door. Helemaal tegen mijn gewoonte in nam ik mijn boterham maar mee de winkel in om niet flauw te vallen. Koffie werd drie keer koud, dus ik ben maar snel water gaan drinken. Een mooie omzet dus, en daarmee weer heel wat minder bolletjes wol om na de jaarwisseling te tellen en te verhuizen. 

Yuri haalde de honden daarvandaan op, en ik verdween moe maar voldaan naar de torp. Nog steeds zon, dus snel naar buiten voor de zuurstofvoorziening. Even bij de buren langs om een geleende rugzak terug te brengen, en nee, ik kom niet binnen voor koffie, want ik heb een wandeling nodig. Maar in dát geval moest ik absoluut rond vijf uur vissoep komen eten, dan hoefde ik een keer niet te koken als Richard toch nog in Nederland was. 

Tegen vijven dus weer naar de buren, met de auto, al is het maar een paar minuten lopen. Er zijn namelijk geen straatlantaarns, en ik heb nog niet zo'n lampje wat je op je voorhoofd kunt vastmaken. (Natuurlijk was het weer de buurvrouw die wist waar ze die verkopen, dus binnenkort is het geklungel met twee honden, een zaklantaarn en een bos sleutels verleden tijd.) Terwijl ik naar binnen liep schoten de twee jonge katjes voor me uit, direct naar de keuken, op de bank, op de tafel, en meteen een garnaal uit de schaal stelend. Dus eerst de katjes weer buiten gezet, en daarna buurvrouw geholpen met het pellen van de rest van de garnalen. Vlak daarna kwam buurman binnen, en inderdaad, onmiddellijk weer de twee rovers op tafel. Uiteindelijk hebben we genoeg garnalen weten te redden, en heerlijk gegeten. Frambozen-drop-ijs toe.

Recept vissoep:

Bouillon maken, voeg toe: zalm, kabeljauw, beetje room ook, en babyspinazie.

Neem een mooi bord, schep daarin veel vissoep, leg daar nog in:

een halve avocado met daarin een half gekookt ei

drapeer de overgebleven garnalen eroverheen

en smullen maar.

Brood met boter en kaas eet je daarbij.

En je drinkt een Kerstbiertje, want die zijn juist in de supermarkt gekomen, dus dat moet je proeven.

Winter versus water.

Dat we vlakbij de grote binnenzee Vänern wonen, merken we aan de weersberichten. We zouden een week geleden 15 cm sneeuw krijgen in het weekend. Dat werd een paar dagen later herroepen, en nu zou er deze week van donderdag op vrijdag 20 cm vallen. Ik was daar wat bezorgd over, omdat we de winterbanden nog niet onder de auto hebben: vanaf december zijn ze verplicht in onze provincie, maar omdat Richard deze week in Nederland is, en ik aan de grote uitverkoop in de winkel ben begonnen, een vergadering én een bijeenkomst in Väse had in de avonduren, besloten we om dat volgende week te fiksen...

Inmiddels had ik al gezien dat onze kennissen in Jämtland de eerste hondensleetrainingen in de sneeuw hebben kunnen doen. De noordenwind bracht een paar wat koudere nachten mee, maar Vänern in het zuiden zorgde toch voor een aantal graden plus, en daarmee regen in plaats van sneeuw. 

De wind draait maar steeds, en ik hoop dat die 20 cm die ze nu voor over een week voorspellen ook inderdaad dan pas vallen: morgen is mijn vrije dag, en na deze hectische week wil ik zó graag naar de torp om van de stilte te genieten, met de honden een eind te lopen, en lekker uit te rusten. Na een nogal beroerde nachtrust zat ik vanochtend tegen zeven uur dan ook met een enórme mok sterke koffie plus plens hete melk het weerbericht te bekijken: Mooi zo, we krijgen vandaag misschien een vlok sneeuw, en morgen wordt het minus tien en strálend mooi weer. Dan kom ik in elk geval boven, op de torp. Naar beneden gaat min of meer vanzelf, en zolang ik de auto niet hoef uit te graven kom ik zaterdag dan wel weer op tijd in de winkel.

Dacht ik. Want toen ik daarna opstond en de gordijnen opentrok bleek die vlok al gevallen te zijn. Het voordeel was, dat ik wel meteen helemaal wakker was, iets waar ik gewoonlijk geen moeite mee heb, maar vandaag was dat nog niet gelukt. Nu is het tegen tienen ('s ochtends), het sneeuwt een beetje, de sneeuw blijft ook liggen, en de weersverwachtingen voor morgen zijn alweer bijgesteld: minus vier, en in de middag een zonnetje, verder bewolkt. 

Ik denk dat ik deze dagen maar beter gewoon naar buiten kan kijken voor de weersverwachting...

Geen uitstel.

Wanneer je iets écht wil doen in je leven, moet je daar niet mee wachten.

Je weet nooit hoeveel tijd je krijgt.

Momenteel zorgen om de 35-jarige zoon van een nichtje van me, die een hersenbloeding kreeg, en al maanden van het ene ziekenhuis naar het andere gaat. Niemand weet of het ooit goedkomt.

Ongerustheid over de buurvrouw van de torp, die dacht een nierbekkenontsteking te hebben, maar waar bleek dat het de ernstigste variant van kanker bleek te zijn - ze zou over een paar maanden met pensioen gaan en heeft nu de eerste chemokuur.

Een vriendin heb ik lang geleden al aan borstkanker verloren, een andere overleed een paar dagen nadat een idioot op Koninginnedag in Apeldoorn dwars door het publiek meende te kunnen scheuren met zijn auto om een aanslag op (toen nog) prins Willem Alexander en prinses Máxima te plegen.

Dus toen we naar Zweden wilden verhuizzen hebben we dat gedaan, en niet eerst gewacht ¨tot de kinderen uit huis zijn¨.

Dus toen we dit voorjaar onze torp vonden, hebben we die gekocht.

Dus nu Richard opeens een week vrij van orkest blijkt te hebben, gaat hij naar Nederland om zijn moeder op te zoeken.

Dus toen Marina met haar trio naar een gratis masterclass kon gaan, heeft ze dat gedaan, en kontakten gelegd die, wie weet, wel een keer naar Noord-Amerika leiden.

Dus toen Yuri via school naar een wiskundeconferentie in Lund mocht, heeft hij dat gedaan.

Dus toen Eva adviezen over een studiespecialisatie kreeg van één van de professoren, is ze dat serieus in overweging gaan nemen.

Dus toen ik ontdekte dat ik, wanneer ik straks de wolwinkel open wil houden, een autootje moet aanschaffen om er te kunnen komen, besloot ik dat dat wat te ver ging voor een hobby. 

Dus komt er over een week een advertentie in twee lokale krantjes dat de winkel gaat sluiten.

Alles is altijd ingewikkelder en genuanceerder dan ik nu geschreven heb, 

maar zo is het leven!