Gezellige, groene Kerst 2013

Ook dit jaar kregen we geen witte Kerst. Geen sneeuw. Wel regen, heel veel regen zelfs, en heel veel wind. Zoveel wind, dat ons Molkomse meer een echte branding had.

Maar de Kerstdagen waren er zeker niet minder gezellig om. We waren alle vijf thuis, keken naar een goede film (The Chosen, naar het boek van Chaim Potok met die titel, hij had er zelfs een klein rolletje in), hebben heerlijk gezamenlijk gekookt en gebakken en gegeten. En het lag goed vol met kadootjes, onder de Kerstboom, de Kerstman was werkelijk overal geweest: pakjes uit Finland, Japan, Nederland, en zelfs de honden kregen een eigen postpakketje uit Eindhoven. Dat pakketje rook erg lekker, vond Asso, en toen hij eenmaal toestemming kreeg om het open te maken, ging dat met gróót enthousiasme, geholpen door Gaia. Kwamen er o.a. tandenborstels uit die je kon opeten. Tsja, dat moest dan natuurlijk zo snel mogelijk: stel je voor dat je broer of zus hem eerder op heeft dan jijzelf, en dan jouw tandenborstel komt roven... Papier scheuren was een van de favoriete activiteiten van Kerstavond - en papier was er volop!

Wat dat koken en bakken betreft, daar was niet veel Hollands bij. Ik weet eigenlijk niet eens of er iets typisch Nederlands is wat ¨men¨ eet met Kerst. Kip en aardappelpuree kan ik me vaag herinneren, maar verder was ik meestal met mijn ouders in Zwitserland. Dus werd het meer traditioneel Tsjechisch eten: aardappelsalade, schnitsels, zuurkoolsoep met gehaktballen, en stoofvlees (ipv varkensbraadstuk met speklapjes uit de oven) met rode kool. We hebben het menu aangepast, door dat niet allemaal op één avond te serveren, maar het over de drie dagen te verdelen.

Het bakwerk was dan juist weer meer Zweeds. Marina heeft zich uitgeleefd, en Lussekatter en een berg Pepparkakor gebakken. Ischoklad hoeft niet in de oven, dus dat kon er nog even tussendoor. Ik voeg de recepten bij, die zijn natuurlijk wel in het Zweeds, maar daar bestaat google translate voor!
http://www.recepten.se/recept/ischoklad.html
http://www.recepten.se/recept/pepparkakor.html
http://www.recepten.se/recept/lussekatter.html

Reislustig.

Het grootste deel van het gezin heeft nu Kerstvakantie, dus wordt er lekker lang geslapen, lekker gegeten, iets lekkers gebakken, een leuke en/of goede film gekeken, etc etc. 

Na de Kerstdagen gaat Marina op pad, eerst een week naar Nederland, Oud-en-Nieuw vieren, daarna heel even terug naar Molkom, en dan met de trein naar Kopenhagen.

Toelatingsexamen. Het is nu haar tweede jaar in Arvika, en daarna moeten er keuzes gemaakt worden. In Arvika is alleen de opleiding Schoolmuziek, als ik het zo vrij mag vertalen, en dat betekent véél theorielessen en werkstukken. Heel veel, en dus heel weinig tijd om piano (en saxofoon) te studeren. Bovendien vinden docenten (en wij, en Marina), dat ze wel een niveau en capaciteiten heeft om hoog in te zetten. Dus is ze nu op zoek naar een opleiding tot musicus, of kamermusicus, of een combinatie daarvan met een pedagogiek-element. Zodat ze, wanneer ze afstudeert, óók les mag geven, want dat mag anders weer niet, en moet ze nog een extra pedogogie-opleiding doen.

Op sommige opleidingen zijn de toelatingsexamens al heel vroeg, zoals in Denemarken, waar de toelatingsexamens in januari zijn, centraal, voor het hele land. Je kunt dan een eerste, tweede, en derde keus stad aangeven waar je wilt studeren, dan worden de mensen die aangenomen zijn daarover verdeeld. 

Een andere mogelijkheid is Oslo, waar de examens in maart zijn. Marina heeft zich daar al wel aangemeld, maar weet nog niet of ze ook voor een examen wordt opgeroepen. Hetzelfde geldt voor Örebro, dat is dat niet zo héél ver hiervandaan. Om de andere week een weekendje thuis zal het na de zomer in elk geval niet meer worden... En werken als gastvrouwe voor het publiek van de opera in Karlstad ook niet.

Dan schijnt er ook nog een goede opleiding te zijn in Piteå, dan hebben we het echt over Noord-Zweden. Maar daar moet ze zich nog aanmelden. In dat geval bereiden we ons voor op hooguit drie keer per jaar een Marina thuis... Grote tegenstelling met dat jaar na haar eindexamen, waar ze ''gewoon'' thuis woonde in Molkom, Zweeds leerde, veel piano speelde en de hondjes hielp opvoeden...

In Zweden is het héél normaal om elders in Scandinavië te studeren. Eén van haar jaargenoten van vorig jaar studeert nu bijvoorbeeld in Rejkjavik. Haar studiegenoten vinden het in feite maar vreemd, dat ze zo vaak naar huis gaat. Wijzelf, daarentegen, vinden het érg gezellig! Het zal wennen zijn, volgend jaar!

Twee keer naar de kerk.

Mijn moeder zou gezegd hebben: -Wie doet dat nog tegenwoordig, twee keer naar de kerk?

Richard dus, gisteren, en het was niet eens zondag...

Gisteren was de begrafenis van onze buurvrouw. Gelukkig heeft Richard deze week vrij (was ook wel nodig, na die reis, etc!), tot ná Kerstmis zelfs, dus hij kon erheen. Dat was dan de eerste Zweedse begrafenis. Aan de ene kant verschilde het niet veel van de Nederlandse, aan de andere kant gingen er toch wel dingen anders. Dat je niet met elkaar achter de kist aan naar de begraafplaats loopt, bijvoorbeeld. Je neemt in de kerk aan de kist afscheid. En dan blijkt het de gewoonte te zijn dat iedereen een roos meeneemt. Dat wisten we niet, maar dat maken we nog goed. In ieder geval hebben we met alle buren bijgedragen aan een groot bloemstuk. (Dan voel je je opgenomen in je nieuwe woongemeenschap.) En als je na de dienst meewil naar de koffie, meld je je telefonisch aan bij de begrafenisondernemer, tijd en datum staan in de rouwadvertentie. Dat had Richard niet gedaan, maar hij werd door de buurman zo nadrukkelijk uitgenodigd, na afloop, dat hij toch meegegaan is naar de Hembygdsgård, het openluchtmuseum(pje), en daar bleek er niet alleen koffie, maar een complete maaltijd geserveerd te worden. Zodat Richard, toen hij me later op de middag bij de winkel oppikte, helemaal niets meer hoefde te eten.

Dat was de eerste keer, en ´s avonds was de tweede keer. Kerstconcert. Vijf koren en koortjes is Molkom rijk, en die deden allemaal mee, evenals de lokale solisten, dus behalve Richard waren dat Marina, een trompettist en een zangeres. Het kinderkoor was zeer ontwapenend, het was net alsof ze ieder in een eigen toonsoort zongen, maar het swingde, en de tekst was te verstaan, iedereen genoot volop. En wat zijn er een prachtige Kerstliedjes in Zweden! Wie ze wil horen en spotify heeft, moet maar eens zoeken. Maar Kerst begint hier pas echt na een Disney-medley, waar Schubert's roemruchte mars de aanzet is (speelgoed wordt ingepakt bij de Kerstman in de werkplaats, zegt dat jullie iets?). 

Ik heb met groeiend ontzag voor de cantor zitten luisteren. Repertoire instuderen met 5 zo totaal verschillende koren, geen stem ertussen die stoort, vrijwel alles meerstemmig, voluit zingen, en dan nog zo'n concert spelen nadat je al twee (!) begrafenissen hebt gehad op dezelfde dag, en dat dan weer na niet alleen drie Adventzondagen, maar ook nog Lucia, een concert in het bejaardentehuis, etc etc. 

Nagenoten met een glas glögg.

Het spookt!

Tegen sluitingstijd, na een vrij rustig breicafé (veel van de dames aan het bakken en schoonmaken en winkelen voor de Kerst), terwijl de dames hun jassen en tassen begonnen te pakken, blies ik alvast de kaarsen in de winkel uit. Eén van de dames werkte vroeger op de bank, die ooit op dezelfde plaats was gevestigd (de ruiten zitten er nog in, dus ik heb de winkel heerlijk inbraak-veilig). Ze vertelde dat ze ooit midden in de nacht terug was gegaan naar het werk, omdat ze dacht dat ze een kaars was vergeten uit te blazen.

Daarna vroeg ze, of ik al had gehoord dat het op de verdieping boven mij schijnt te spoken, of gespookt schijnt te hebben. Ooit, voordat de tandarts er zijn praktijk had, was daar een schoenenwinkel gevestigd. Op een ochtend lag er een schoen op de grond, dus die werd weer keurig terug op zijn plank gezet. Maar de volgende ochtend lag dezelfde schoen er weer. Steeds dezelfde plaats op steeds dezelfde plank bleef elke nacht weer de schoen die daar stond uitspugen.

Het zal wel niet om die reden zijn, dat de schoenenwinkel er nu niet meer is. Het enige wat ikzelf gemerkt heb, is dat af en toe het cijfer 3 van de klok op de grond ligt, die hoort met zo'n zelfklevende laag tegen de muur te blijven plakken. Maar aangezien er aan de andere kant van de muur een soort fitnesslokaal is gevestigd, vond ik het niet zo gek, na bijna drie jaar trouwe dienst van de klok (sinds de vorige eigenaresse er begon)...

Kans op een groene Kerst...

Het mag dan op dit moment niet meer stormen of regenen, het wordt nog even afwachten of we een witte Kerst krijgen. In ieder geval loopt Asso weer gewoon mee, als we buiten zijn. Gisteren, met windkracht 9, ging hij steeds zitten en omkijken. Op dat moment liepen we met de storm recht in de rug, en ik zag opeens hoe zijn hele vacht (en dat is veel, deze tijd van het jaar) overeind geblazen werd. Hij leek net een egeltje. Ik kan me voorstellen, dat je je daardoor gestoord voelt, als je net lekker wil gaan zitten om je behoefte te doen... Een eind verderop, toen we weer tegen de wind inliepen, vond hij eindelijk een droge sloot, waar hij achter een grote graspol in de luwte kon zitten. Dát kwam in ieder geval goed.

Eerder op de middag zijn ze allebei nog lekker in bad geweest, toen Richard met ze het bos in was geweest. Gaia had toen besloten uit een grote plas water te gaan drinken (heerlijk vers dooiwater). Ze loopt er dan gewoonlijk al lebberend doorheen. Alleen bleek deze keer de plas een héél stuk dieper dan ze dacht.

Van regen en wind wordt je duidelijk natter en viezer dan van sneeuw. We zullen het er voorlopig mee moeten doen, als we het weerbericht voor de komende tijd bekijken:

http://www.smhi.se/vadret/vadret-i-sverige/land?pp=http://www.smhi.se/produktportal-1.0//hourByHourTable.do?geonameid=2691510

Eens kijken wat dat wordt, met die 10 cm sneeuw op 2e Kerstdag...

Wild West in Molkom

Eén van mijn kennissen is verhuisd. Naar een geheim adres. En nu staat er een kleine paardenboerderij te koop, met 2 ha grond, compleet met bijgebouwen.

Heel sneu, want ze woonden er nog maar twee-en-een-half jaar, het was hun droomproject. Maar wat ze niet wisten toen ze het kochten: één van de buren is nogal kieskeurig voor wat betreft nieuwe bewoners daar. Zodat de vorige eigenaren ook al eerder verhuisden dan ze wilden. Wat er gebeurde, was het volgende:

De boze buurman, als ik hem zo mag noemen, schuimde op hun erf rond, probeerde een vuurtje te stoken tegen de wand van de (houten) schuur. De boze buurman kapte tijdens hun afwezigheid een keer een fruitboom. De boze buurman dreigde hun honden te vergiftigen. De boze buurman was met geweer op weg naar de wei waar hun paard stond. De boze buurman dreigde hun te schieten. En ga zo nog maar een tijdje door.

Dus op een bepaald moment stond er een politiewagen voor de deur: of de (boze) buurman laatst nog gezien was en in een zo-en-zo auto reed. Jawel, hij was die morgen weggereden in die auto. O, nou, daar reed hij nu in ieder geval niet meer in, en of ze onmiddellijk 112 wilde bellen als ze zag dat hij thuis was. Op het moment dat ze zag dat hij thuis was stonden er al 3 politiewagens bij haar op de oprit, 8 agenten op weg naar zijn (eigenlijk van zijn vrouw en zijn schoonmoeder) huis. Even later kwamen er 2 agenten terug naar buiten, met een heel boze buurman geboeid en wel tussen zich in, én drie geweren. De rest bleef binnen voor verdere huiszoeking.

Hij was zo dom om haar nog toe te schreeuwen dat hij dan nog wel geen kans had gezien om haar en haar man neer te schieten, maar dat hij dat direct zou doen zodra hij terug was. Zodra hij was afgevoerd, kwam één van de achtergebleven agenten vragen of ze daar aangifte van wilde doen. Er waren al meer van dat soort getuigenissen. Nou ja, graag dus.

Voorlopig zit hij nog wel even vast, op beschuldiging van illegaal wapenbezit. Een jachtvergunning heeft hij niet, en zal hij ook nooit krijgen, hij schijnt vroeger nogal met drugshandel in de weer geweest te zijn. Maar zolang hij niet echt iets vreselijks doet, komt hij toch wel weer op kortere of langere term,ijn op vrije voeten. En dan is het weer gedaan met de nachtrust.

Aan de honden, twee Leonbergers, hebben ze dan niet zo veel, want die zijn de vriendelijkheid zelve als je binnenkomt. Je moet alleen niet meer naar buiten willen, want die kans krijg je niet, zonder toestemming van baasje of vrouwtje. Dat is handig tegen ongewapende inbrekers, die hoef je dan alleen nog maar te arresteren, maar in dit geval is het niet zo praktisch!

Sanktaaaaaaaaaaa Luciiiiiiiiiiiiiiiiia

Ik heb een luie zondag, dus hier komt wel het beloofde stukje over de Lucia-viering, maar jullie moeten vandaag even zelf verder de links volgen en lezen...

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucia_van_Syracuse

Luciaconcert op Ingesund

Molkom's Lucia van dit jaar. De verkiezingen sloten op 2 december, ik beloofde jullie toen al een stukje over Lucia. Valt datum: 2013-12-13

Nyeds Luciafirande
2013-12-13 kl: 19:00
Nyeds kyrka

Stäng

Präst: Inger Brandel
Musiker: Ylva T Sundin
Med kröning av Nyeds Lucia och sång av Diskantkören, G-klaven och Luciakören under ledning av Ylva T Sundin

En dan Karlstad CCC, http://www.wermlandopera.com/evenemang/luciakonsert-2013

... hier was Richard dit weekend te vinden.

Dan nog deze foto, zo schattig!

Dag sneeuw!

Zo, dat was het dan weer even met de sneeuw. Sinds gisterenochtend dooit het een graad of twee, en is het heel erg mistig. De sneeuw verdwijnt nu langzaamaan, eigenlijk veel te langzaamaan, want overal waar je op een hellend vlak loopt, loop je op een spekgladde prut. En aangezien ik vorige winter de spikes voor onder de wandelschoenen totaal heb versleten, en de nieuwe set blijkbaar op een goede plaats is klaargelegd, heb ik nu géén spikes onder de wandelschoenen. Dus met kleine stapjes de honden uitlaten - die vinden dat dolkomisch natuurlijk.

Na vandaag loopt de temperatuur langzaam op tot een graad of zeven, van vrijdag op zaterdag krijgen we eerst een paar cm sneeuw, en daarna regen. We hopen er maar het beste van voor de Kerst. Eén van Eva's oude klasgenoten zei twee jaar geleden, dat hij zijn hele leven nog maar twee keer een groene Kerst had meegemaakt (hij was toen 16) - dát jaar werd de derde. Dus de statistieken zijn ons goedgezind.

Gelukkig zijn de straatlantaarns in ons wijkje weer gerepareerd, want rondom het weekend was er niet één die het deed. Dankzij de sneeuw, die alle Kerstverlichting, de maan, en de sterren weerkaatste, kon je na vier uur ´s middags nog goed zien waar je je voeten neerzette. Bovendien de hele melkweg. Schitterend, letterlijk en figuurlijk!

Kerstmarkt in Lindfors

Dat was mijn eerste Kerstmarkt, zaterdagmiddag in Lindfors, bij Road 63, een wegrestaurantje annex eetcafe, een kilometer of 7 van ons richting Filipstad. Een paar weken geleden kwam de dochter bij mij in de winkel langs, dat ze probeerde een Kerstmarkt te organiseren bij hun, en of ik zin had om er ook te staan met wat spulletjes. En of ik nog meer mensen wist die dat misschien leuk vonden. Dus dozen ingepakt, geen idee wat ik zou meenemen  - het is zo gauw te groot - en gistermiddag kwam Richard met de auto om me met al mijn dozen van de winkel naar Lindfors te rijden. Is Molkom al niet groot, Lindfors is een gehucht, hoort ook bij Molkom's ''omstreken''.  Stel je van de Kerstmarkt dan ook niet te veel voor: de bloemenwinkel had er een tafeltje, Road 63 had oliebollen gebakken (ja, die andere Nederlanders hier), en had ook wat traditionele zoetigheden, lootjes en kleine prullen, er was een dame uit Molkom die leuke sieraden maakt, veel met engeltjes nu, natuurlijk, (en ja, ik heb er oorbellen gekocht), en ik met kaarsen, sjaalgarens, wat kleine kerstversieringen, zeepjes, dat soort dingen.

Om een uur of vier zou de Kerstman ook nog komen, maar tegen vijven dropen er een aantal gezinnen toch maar af. Jullie voelen het natuurlijk al aankomen: het was inderdaad dezelfde Kerstman als waar ik vorig weekend over schreef. Het probleem was alleen nu, dat ze geen telefoonnummer of adres van hem hadden. Hij komt namelijk regelmatig bij Road 63 een hapje eten, en omdat ze wisten dat hij regelmatig voor Kerstman speelt, hadden ze hem gevraagd of hij dat gistermiddag wilde doen. Ja hoor, dat wilde hij best! Uiteindelijk heeft Denise op facebook een fotootje van hem geplaatst, in de hoop dat een van haar kennissen hem kende, en ja, binnen 10 minuten beet: dat is mijn opa, we komen er zo aan! Sneu voor de gezinnetjes, maar hij is heel gezellig toch nog een glaasje komen drinken, of misschien waren het er wel meer. 

Druk bezocht was het marktje niet, temeer omdat we van buitenaf niet te zien waren: volgens het oorspronkelijke plan zouden de tafels buiten komen te staan, met vuurkorven erbij, maar met die decimeter versgevallen sneeuw van vrijdag, plus een temperatuur van -6 speelde alles zich in het restaurantgedeelte af. En in heel Zweden zijn tientallen, honderden, misschien wel duizenden kerstmarkten. Veel huisvlijt wordt daar verkocht, de Zweden klagen wel eens dat de tradities aan het verdwijnen zijn, maar vanuit Nederland komend ben ik toch wel zwáár onder de indruk van alles wat hier aan Kerst vooraf gaat. Voorbeeldje? Men wisselt gordijnen in de Adventstijd, speciale Kerstgordijnen worden er dan opgehangen. Servies en glaswerk wat alleen met Kerst wordt gebruikt kan ik me uit mijn directe omgeving in Nederland ook niet herinneren. 

En vergeet het Julbord niet! De Kerstdiners beginnen hier gelijk met de advent. Van het werk, of met familie, lopende buffetten kunnen al vanaf september geboekt worden. Maar met de Kerstdagen is veel gesloten: Kerst viert men met de familie. En dus wordt er al wéken vantevoren gebakken. Traditioneel gebak natuurlijk. En traditionele gerechten. Ik kom ook daar nog wel op terug. 

Zodoende geen grote toeloop naar het marktje, zowel qua ''standhouders'' als qua bezoekers. Vreselijk gezellig was het wel, en volgend jaar ben ik zeker weer van de partij. En dan een beetje eerder beginnen met de voorbereidingen. 

In ieder geval heb ik vandaag lekker zitten en lopen nagenieten: met een nieuwe portie sneeuw en een grote zak oliebollen voelde het als een voorschotje op de Kerstvakantie!

Blaffen tegen de Kerstman...

Vrijdagochtend begon met een decimeter sneeuw. Gemiddeld, want door de harde wind waren de hoeveelheden nogal wisselend verdeeld, zodat Asso bij de eerste ronde van de dag tot aan zijn kin in een sneeuwduin verdween toen hij een pootje optilde om te plassen. Hij reageerde zich af door eerst heel hard rondjes (diameter 7 m plus mijn arm, langer was de lijn niet) te rennen achter zijn zus aan, en vervolgens héél hard te blaffen tegen de Kerstman, die ergens in een tuin op een stoel zat. Let wel, de Kerstman was van hout - in ieder geval zal dat deel van Molkom niet langer dan tot tegen negenen hebben kunnen slapen... Nadat Gaia een zwart, houten katje uit dezelfde tuin heeft geprobeerd te verjagen, waaiden we weer richting huis.

Gaia heeft ons ´s middags nog flink ongerust weten te maken. We hadden na de lunch niet zo heel ver gewandeld, dus dat werd nog even lekker raggen in de sneeuw in de tuin. Ze heeft als een waanzinnige gangen in de sneeuw lopen graven, achter het speelgoed aan, wat steeds voor haar uit schoof. Toen we naar binnen gingen was Richard net klaar met sneeuw scheppen, de kanelbullar afgekoeld, en even later kwam de buurman koffie drinken. Vanaf dat ogenblik deed Gaia raar: liep de donkere badkamer in, en was daar niet vandaag te krijgen. Hond onder de arm genomen, deur naar de badkamer dicht, en daarna verzette ze uit vrije wil geen poot meer, zat met grote angstogen te hijgen en te trillen, wilde niet drinken, wilde niet eten, ook geen snoepjes... We dachten dat ze misschien teveel sneeuw binnen had gekregen met spelen, kan een hond daar zo acuut ziek van worden?

Aangezien het vrijdagmiddag en al drie uur was, toch maar even de dierenkliniek gebeld voor goede raad, maar daar kreeg ik het antwoordapparaat, ingesproken, ze zouden terugbellen. Toch maar even proberen de hond te mobiliseren, riempje uit de kast, en opeens zat ze bij de voordeur, wilde érg graag naar buiten. En maar trekken en snuffelen, niets aan de hand, maar terug naar binnen wilde ze niet. Ze bleef daarna strak tegen de voordeur aanliggen. Raar. Buurman wist te vertellen, dat er de laatste dagen drie jonge reeën rondschuimen bij ons in de buurt, vooral rond zijn huis, ze slapen in de luwte van de schuur van nummer 7. Over het algemeen genomen zijn Gaia en Asso wel aan reeën gewend, ik heb ze geleerd om te gaan zitten (de honden bedoel ik) zodat we geen dieren opschrikken en even kunnen kijken. Maar dat dit blijkbaar nieuwe reeën zijn, zou Gaia's gedrag misschien verklaren.

De uiteindelijke verklaring kwam, toen buurman weer naar huis ging. Vanaf dat ogenblik was Gaia binnen een minuut weer helemaal zichzelf, ging een hapje eten, en viel daarna helemaal bekaf in slaap. Niet dat ze bang was voor de buurman, integendeel: zoals ik laatst al schreef, is buurvrouw onlangs overleden, en ging ze, toen we buurman een keer op straat tegen kwamen, vlak bij zijn voeten zitten zonder de gebruikelijke drukte. Kennelijk voelde ze gisteren het verdriet en de eenzaamheid van buurman zó sterk aan, dat ze er zelf helemaal naar van werd...

Sinterklaasavond en een nieuwe viool.

Een heel rustige Sinterklaasavond in Molkom. Molkom kent geen Sinterklaas - alleen de paar Nederlanders in de omgeving hebben zoiets van ''gunst ja, het is 5 december...'' Ook in huize Lazar heerst nu, kwart over acht 's avonds, grote rust. Marina in Arvika, druk met de voorbereidingen van het jaarlijkse Luciaconcert, Eva vanmorgen naar school en daarna naar vriend Christoffer vertrokken - hij is een paar dagen thuis van zijn werk (vliegveld Gardermoen, bij Oslo). Dus Eva komt zondag weer thuis. Yuri op de bank met de laptop (krijgen ze hier van school, als de middelbare school begint, ze worden wel geacht er de hele drie jaar mee te doen), genietend van een huiswerkloze avond, dát herinnert dan wél weer aan Sinterklaasavond.

Zelf zit ik te bloggen, zoals jullie merken, en Richard heeft zich op de muziekkamer teruggetrokken met de viool die Johan Lommelen voor hem gebouwd heeft, en die gisteren mee terug kwam uit Nederland. De viool, bedoel ik. Toen Richard in september met het KCO ging repeteren voor deze tournee, is Johan al een keer met twee violen naar Amsterdam gereisd. Die waren toen nog lang niet klaar, moesten nog gelakt worden, en speelklaar gemaakt, maar Richard kon de beste uitkiezen.

Het is een bestelling, die Rich misschien al wel zeven jaar geleden heeft gedaan. Zijn vroegere vioolleraar (tevens een van de beste vrienden, vaderfiguur, getuige bij ons huwelijk) had altijd al vioolbouw als grote hobby. Nu hij wat ouder wordt wil hij minder les gaan geven (doet hij al vanaf zijn 16e, en met succes, luister maar naar Richard!), en meer tijd in de vioolbouw steken. Johan vond dat dit wel een heel goede viool moest worden, en heeft een ''kopie'' gemaakt van de Guarneri waar Heifetz destijds op speelde. Heifetz was ook nog eens één van Richard's grote voorbeelden, Johan weet dat ongetwijfeld, die doet nooit iets ''zomaar''.

Toen ik gisteren een sms van Richard kreeg, dat hij legaal was ingecheckt met twéé violen, was ik erg opgelucht, misschien wel bijna net zo opgelucht als Rich. Uiteindelijk mag je maar één stuk handbagage meenemen, van een bepaalde afmeting, en meneer Lazar komt dan met twee viólen op Schiphol aan. Hij had mazzel, dat het geen volgeboekte vlucht was, en dat hij héél goed is in héél beleefd dingen vragen, en dat men op Schiphol hoogstwaarschijnlijk de reiskoffers van het KCO (met embleem en nummer) wel herkent, zeker als je daags ervoor met 120 mensen uit Australië bent komen terugreizen. Plan B of C was dus gelukkig niet nodig; dat was een heel klein vioolkoffertje, dat op de heenreis, gevuld met sokken, in de grote vliegtuigkoffer zat. Dan zou er een viool in dat koffertje in de grote koffer in het bagageruim mee moeten...

Heerlijk, dat Richard weer thuis is. En zo mooi voor de storm uit gereisd! We hebben begrepen dat het vandaag weer aardig tekeer ging, in Nederland, en dat komt nu zo langzamerhand deze kant op. Voor vannacht verwacht men windkracht 10, gek genoeg uit noordelijke richting. En dat zou sneeuw mee moeten brengen. De hoogste graad weerwaarschuwing voor een deel van het land. Noord Värmland, en dan het bergachtige deel ervan, kan de komende uren tot 40 cm sneeuw krijgen. Momenteel regent het hier gewoon, rond middernacht moet het gaan sneeuwen, men verwacht voor Molkom een cm of 5. Net leuk. We zullen zien, heb weer geen hoofdpijn...

1e Adventszondag - Skylttrampen

En alweer een prachtige zonsopkomst! Vrijwel iedere ochtend rond acht uur worden we getrakteerd op een waar kleurenspektakel. Dit is dan ons uitzicht vanaf de overloop boven. Vanaf half drie in de middag wordt dat bij mooi weer nog eens dunnetjes overgedaan, een stukje verder naar rechts, als ik het zo mag zeggen, bij zonsondergang, tot het tegen vier uur echt donker is.

Zo ook gisteren, de eerste zondag van de Advent. Een schitterende, zonnige dag, maar met een hárde wind. Dat voelde koud aan. Erg koud. En het wás niet eens zo koud. In ieder geval zijn de marshalls ´s middags niet uit- of weggewaaid. Maar Skylttrampen trok niet zoveel bezoekers als vorig jaar, in Molkom, en ik kan het weten, want ik stond in de winkel. Gezellig was het wel!

Skylttrampen. Een grote traditie in Zweden: alle winkeliers brengen de etalages in Kerststemming, en een plaatselijke vereniging zorgt voor lichtjes langs de hele winkel-route, er is een speurtocht met een vraag voor zowel volwassenen als voor kinderen in elke deelnemende winkel, uiteraard met prijzen. (Dit jaar de vraag wat verder achterin in de winkel opgehangen, zodat er geen opstopping ontstaat ter hoogte van de deur naar het magazijn, zoals vorig jaar...) De bedoeling is uiteraard, dat de bezoekers ook goed om zich heen kijken, en de Kerstinkopen bij je komen doen, nu of later in de maand. Het antwoord op de volwassenenvraag wist ik zelf niet eens; er blijkt bij ons in de buurt een meer te zijn gedempt, om er landbouwgebied van te maken. Iemand die daarnaast was opgegroeid heeft me dat later op de dag kunnen vertellen. Dus daar waar we soms met de honden lopen, kon men vroeger zwemmen. Of schaatsen.

Tijdens de Skylttrampen worden ook de Lucia-kandidaten gepresenteerd. Dit jaar zijn het er vijf. In het plaatselijke krantje zijn een paar weken geleden foto's gepubliceerd van de vijf meiden, met een korte karakterschets. En een stembiljet, dat tot en met de skylttrampen kan worden ingeleverd. Eén per persoon, kopietjes worden niet geaccepteerd, maar men kan wel voor 30 kronen een extra stembiljet kopen voor familieleden en vrienden. Vorig jaar kwam één dame in opspraak, die er liefst 20 kocht, op haar eigen naam. Aangezien het geen kwestie van geld moet zijn wie Lucia wordt, hebben we (dat zijn wij van de winkeliersvereniging, samen met de verenigingen) dit jaar de regels veranderd. Over Lucia later meer...

Verder is het de bedoeling dat de Kerstman ook nog opduikt op een bepaalde tijd, en snoepgoed uitdeelt. Is het de bedoeling, inderdaad, want ook de Molkomse Kerstman wordt na vele jaren dienst een dagje ouder. De laatste keer zat hij lekker thuis, was het helemaal vergeten... Toen hij er een half uur voor de afgesproken tijd nog niet was, is men maar eens gaan bellen, en kon hij gelukkig nog vóór het einde van de trampen opgehaald en omgekleed worden. Daarom is hij nu een paar dagen vantevoren, en op de ochtend zelf, nog maar even gebeld. En op tijd opgehaald. Denk ik, ik zal het op de volgende vergadering wel horen.