Zo, dat was het dan weer even met de sneeuw. Sinds gisterenochtend dooit het een graad of twee, en is het heel erg mistig. De sneeuw verdwijnt nu langzaamaan, eigenlijk veel te langzaamaan, want overal waar je op een hellend vlak loopt, loop je op een spekgladde prut. En aangezien ik vorige winter de spikes voor onder de wandelschoenen totaal heb versleten, en de nieuwe set blijkbaar op een goede plaats is klaargelegd, heb ik nu géén spikes onder de wandelschoenen. Dus met kleine stapjes de honden uitlaten - die vinden dat dolkomisch natuurlijk.
Na vandaag loopt de temperatuur langzaam op tot een graad of zeven, van vrijdag op zaterdag krijgen we eerst een paar cm sneeuw, en daarna regen. We hopen er maar het beste van voor de Kerst. Eén van Eva's oude klasgenoten zei twee jaar geleden, dat hij zijn hele leven nog maar twee keer een groene Kerst had meegemaakt (hij was toen 16) - dát jaar werd de derde. Dus de statistieken zijn ons goedgezind.
Gelukkig zijn de straatlantaarns in ons wijkje weer gerepareerd, want rondom het weekend was er niet één die het deed. Dankzij de sneeuw, die alle Kerstverlichting, de maan, en de sterren weerkaatste, kon je na vier uur ´s middags nog goed zien waar je je voeten neerzette. Bovendien de hele melkweg. Schitterend, letterlijk en figuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten