Mijn moeder zou gezegd hebben: -Wie doet dat nog tegenwoordig, twee keer naar de kerk?
Richard dus, gisteren, en het was niet eens zondag...
Gisteren was de begrafenis van onze buurvrouw. Gelukkig heeft Richard deze week vrij (was ook wel nodig, na die reis, etc!), tot ná Kerstmis zelfs, dus hij kon erheen. Dat was dan de eerste Zweedse begrafenis. Aan de ene kant verschilde het niet veel van de Nederlandse, aan de andere kant gingen er toch wel dingen anders. Dat je niet met elkaar achter de kist aan naar de begraafplaats loopt, bijvoorbeeld. Je neemt in de kerk aan de kist afscheid. En dan blijkt het de gewoonte te zijn dat iedereen een roos meeneemt. Dat wisten we niet, maar dat maken we nog goed. In ieder geval hebben we met alle buren bijgedragen aan een groot bloemstuk. (Dan voel je je opgenomen in je nieuwe woongemeenschap.) En als je na de dienst meewil naar de koffie, meld je je telefonisch aan bij de begrafenisondernemer, tijd en datum staan in de rouwadvertentie. Dat had Richard niet gedaan, maar hij werd door de buurman zo nadrukkelijk uitgenodigd, na afloop, dat hij toch meegegaan is naar de Hembygdsgård, het openluchtmuseum(pje), en daar bleek er niet alleen koffie, maar een complete maaltijd geserveerd te worden. Zodat Richard, toen hij me later op de middag bij de winkel oppikte, helemaal niets meer hoefde te eten.
Dat was de eerste keer, en ´s avonds was de tweede keer. Kerstconcert. Vijf koren en koortjes is Molkom rijk, en die deden allemaal mee, evenals de lokale solisten, dus behalve Richard waren dat Marina, een trompettist en een zangeres. Het kinderkoor was zeer ontwapenend, het was net alsof ze ieder in een eigen toonsoort zongen, maar het swingde, en de tekst was te verstaan, iedereen genoot volop. En wat zijn er een prachtige Kerstliedjes in Zweden! Wie ze wil horen en spotify heeft, moet maar eens zoeken. Maar Kerst begint hier pas echt na een Disney-medley, waar Schubert's roemruchte mars de aanzet is (speelgoed wordt ingepakt bij de Kerstman in de werkplaats, zegt dat jullie iets?).
Ik heb met groeiend ontzag voor de cantor zitten luisteren. Repertoire instuderen met 5 zo totaal verschillende koren, geen stem ertussen die stoort, vrijwel alles meerstemmig, voluit zingen, en dan nog zo'n concert spelen nadat je al twee (!) begrafenissen hebt gehad op dezelfde dag, en dat dan weer na niet alleen drie Adventzondagen, maar ook nog Lucia, een concert in het bejaardentehuis, etc etc.
Nagenoten met een glas glögg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten