Vrijdagochtend begon met een decimeter sneeuw. Gemiddeld, want door de harde wind waren de hoeveelheden nogal wisselend verdeeld, zodat Asso bij de eerste ronde van de dag tot aan zijn kin in een sneeuwduin verdween toen hij een pootje optilde om te plassen. Hij reageerde zich af door eerst heel hard rondjes (diameter 7 m plus mijn arm, langer was de lijn niet) te rennen achter zijn zus aan, en vervolgens héél hard te blaffen tegen de Kerstman, die ergens in een tuin op een stoel zat. Let wel, de Kerstman was van hout - in ieder geval zal dat deel van Molkom niet langer dan tot tegen negenen hebben kunnen slapen... Nadat Gaia een zwart, houten katje uit dezelfde tuin heeft geprobeerd te verjagen, waaiden we weer richting huis.
Gaia heeft ons ´s middags nog flink ongerust weten te maken. We hadden na de lunch niet zo heel ver gewandeld, dus dat werd nog even lekker raggen in de sneeuw in de tuin. Ze heeft als een waanzinnige gangen in de sneeuw lopen graven, achter het speelgoed aan, wat steeds voor haar uit schoof. Toen we naar binnen gingen was Richard net klaar met sneeuw scheppen, de kanelbullar afgekoeld, en even later kwam de buurman koffie drinken. Vanaf dat ogenblik deed Gaia raar: liep de donkere badkamer in, en was daar niet vandaag te krijgen. Hond onder de arm genomen, deur naar de badkamer dicht, en daarna verzette ze uit vrije wil geen poot meer, zat met grote angstogen te hijgen en te trillen, wilde niet drinken, wilde niet eten, ook geen snoepjes... We dachten dat ze misschien teveel sneeuw binnen had gekregen met spelen, kan een hond daar zo acuut ziek van worden?
Aangezien het vrijdagmiddag en al drie uur was, toch maar even de dierenkliniek gebeld voor goede raad, maar daar kreeg ik het antwoordapparaat, ingesproken, ze zouden terugbellen. Toch maar even proberen de hond te mobiliseren, riempje uit de kast, en opeens zat ze bij de voordeur, wilde érg graag naar buiten. En maar trekken en snuffelen, niets aan de hand, maar terug naar binnen wilde ze niet. Ze bleef daarna strak tegen de voordeur aanliggen. Raar. Buurman wist te vertellen, dat er de laatste dagen drie jonge reeën rondschuimen bij ons in de buurt, vooral rond zijn huis, ze slapen in de luwte van de schuur van nummer 7. Over het algemeen genomen zijn Gaia en Asso wel aan reeën gewend, ik heb ze geleerd om te gaan zitten (de honden bedoel ik) zodat we geen dieren opschrikken en even kunnen kijken. Maar dat dit blijkbaar nieuwe reeën zijn, zou Gaia's gedrag misschien verklaren.
De uiteindelijke verklaring kwam, toen buurman weer naar huis ging. Vanaf dat ogenblik was Gaia binnen een minuut weer helemaal zichzelf, ging een hapje eten, en viel daarna helemaal bekaf in slaap. Niet dat ze bang was voor de buurman, integendeel: zoals ik laatst al schreef, is buurvrouw onlangs overleden, en ging ze, toen we buurman een keer op straat tegen kwamen, vlak bij zijn voeten zitten zonder de gebruikelijke drukte. Kennelijk voelde ze gisteren het verdriet en de eenzaamheid van buurman zó sterk aan, dat ze er zelf helemaal naar van werd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten