Delegatie van het openluchtmuseum.

Het is nu woensdagavond half acht, de badkamer is, op de verwarming en de lampen na, helemaal leeg en kaal. En klein. Veel kleiner dan toen alles er nog in stond, ik dacht nog wel dat het groter zou lijken. Nu snap ik waarom we problemen kregen met het inpassen van de rolstoel...


De hondenwandeling zit er weer op, 28 honden dit keer, en de lievelingsbuurvrouw van Asso en Gaia liep vandaag voor het eerst ook mee, met hond Otto.

Maar wat er vanmiddag tijdens het breicafé gebeurde, dát had ik nóóit verwacht: er kwamen drie klanten binnen, waarvan de twee dames meteen doorliepen richting wolafdeling, en de meneer weten wilde waarom de buitendeur van het gebouw zo verduveld zwaar was. Ik heb hem de knop gewezen (die onlangs defect was, zoals jullie weten) die de deur moet openen, en dat er precies zoéén aan de buitenkant zat. Dát had hij nog nooit gezien, hij had zich al afgevraagd hoe oudere mensen en kinderen binnen moesten komen...

Toen naar de twee dames. Eén van hen begon te vertellen dat ze lid zijn van een vrouwenvereniging, een soort politieke vereniging, in Molkom, en dat ze jaarvergadering hadden gehad op het openluchtmuseum. Ik zette me schrap en wachtte op het verzoek om een bijdrage voor of deelname aan een activiteit voor dit of een volgend seizoen. Maar wat er kwam was héél iets anders: Op die jaarvergadering was uiteraard ook het financieel jaaroverzicht aan de orde geweest, en zoals te doen gebruikelijk was er wat geld overgebleven. De dames zochten daar gewoonlijk een bestemming voor, en nu hadden ze in de krant gelezen over het brei-en-haak-project voor Europa´s straatkinderen. Ze vonden het een fantastisch initiatief dat ze graag zouden steunen, maar ze konden niet met garens bijdragen. De vraag was, of ze mochten bijdragen met een geldbedrag voor garens. Vervolgens werd me een envelop met inhoud overhandigd...

Dat betekent, dat er voorlopig niemand meer met lege handen naar huis hoeft te gaan, die bij me komt voor garens voor dekentjes, mutsen, wanten, sokken of truien voor het projekt!!! Onlangs was ik helemaal door de ingeleverde garens heen, en kon een oude dame niet aan de slag. Gelukkig kreeg ik een week later weer wat, dus zij is inmiddels aan het breien, maar het was een naar gevoel, en er was alweer niet veel meer... Ik ben super, superblij!