Het is duidelijk herfst, en die is iedere dag weer anders...
Na wekenlange kleurenexplosies van bladeren in de zon, hebben een paar koude nachten de zaak flink bespoedigd. En dan heb ik het over minus 5. Daarna werd het weer plus 13, en dat ging samen met enorm veel regen, en gisteren flink wat wind. Dus de bladerruimmachine is alweer door de straten geweest, de gazons voor het laatst gemaaid, de appeltjes geoogst en verwerkt, de lingon geplukt, paddestoelen zijn nog steeds populair, en als je zwanen en ganzen ziet vliegen, is dat altijd richting zuiden.
Vorige week begon de elandjacht, dus is de buurman van nummer 9 ook weer in zijn huis. Ik sprak hem een keer, toen hij aan het eind van de middag uit de auto stapte, in een indrukwekkend jagerstenue. Nee, hij had niks gezien die dag, laat staan geschoten. Het was die dag schitterend weer, maar na mijn vraag of hij wel had genoten, betrok hij helemaal: nee, hij vond er niks aan, want de zaterdag ervoor moest hij zijn hondje (een gladharige teckel) laten inslapen, die op 14-jarige leeftijd ongeneeslijk ziek was geworden. 'k Had met hem te doen, want in juni moest hij ook al afscheid nemen van zijn andere hond, die ging tot op hoge leeftijd mee jagen. De arme man was bijna in tranen.
En hoeveel wolven mogen er eigenlijk worden geschoten? Momenteel geeneen, in afwachting van een onderzoek dat door de Hoge Pieten in Stockholm wordt ingesteld, na lang getouwtrek met de natuurbeschermingsorganisaties. In Molkom en omgeving is men wat onrustig daarover, want er wordt met enige regelmaat een wolf gezien, gewoon op straat, en net even te dicht bij bebouwing. Uiteraard werd dat feit op het breicafé ook uitgebreid besproken. Een echte wilde wolf schuwt de mensen en de bebouwing, laat zich niet zien, trekt zich terug in het bos. Men vermoedt, dat deze wolven (er zijn er meer in het land) vanuit Rusland komen binnentrekken. Maar dan nog. Het houden van wolfhybrides is ook in Zweden verboden, maar wie zegt dat er niet hier en daar iemand illegaal toch eentje heeft? En die dan vervolgens, als het arme dier niet hanteerbaar blijkt op de lange duur, het beest buiten in het bos los laat?
Een paar weken geleden had Marina het idee dat ze misschien een wolf had gezien, toen ze in Arvika ´s avonds om half elf van een vriendin naar haar kamer terugfietste. Dat is inderdaad erg aan de uiterste bebouwingsgrens. Ze kon opeens heel snel fietsen zei ze.
Gelukkig komen we vaker reeën, elanden, vossen, kraanvogels, slangetjes en een keer een heuse levende das tegen. Dat mag van mij zo blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten