Je bent een rashond, of je bent het niet. Al bén je een rashond, dan nóg kun je opgezadeld worden met een enorme lijst bijnamen. Bovenstaande bijnamen bevallen me wel.
Monsieur Pirouette, dat is uiteraard Asso. Wanneer we bijna klaar zijn met het avondeten, komt hij al verwachtingsvol in mijn buurt liggen, en zodra de vaatwasser is ingeruimd en ik mijn schort afdoe, sprint Gaia naar de deur van de muziekkamer, want dáár ligt het speelgoed voor dat moment van de dag. Asso draait bijna letterlijk door van opwinding, en draait rondjes, steeds rechtsom. Tussen de vaatwasser en de muziekkamer werden dat er onlnags maar liefst zeven. Vandaar de naam.
Gaia is Madame Tutt-e-belle, omdat ze zo'n vréselijke hekel aan regen heeft. Dan gaan de oortjes plat, en wordt er met de oogjes geknipperd. Elke zoveel meter uitschudden natuurlijk. Het is natuurlijk ook Gaia, bij wie Asso op de neus plast, omdat ze niet snel genoeg doorliep bij een mooie pol gras. Een blik van afgrijzen op dat snuitje! Thuis moest er een nat washandje aan te pas komen, want ze kon er zelf net niet bij...
Na een borstelbeurt heten ze anders: Tante Pluus (Pluche) en ome Pluis. Laatstgenoemde is gewoonlijk binnen twee minuten alweer omgedoopt naar Polletje Piekhaar.
Gaia luistert ook naar Gajieska, (of Jies, als ze snél moet komen)
Asso luistert soms naar Soetje, Soetebroer, Toetie, of Toeterbeest.
Ze hebben nog niet door dat ik ze inmiddels ook wel Lady en de Vagebond begin te noemen. Geen twijfel mogelijk over wie de Vagebond dan is, zeker na afgelopen zaterdag, toen Asso een wit voetje heeft gehaald bij Richard. En dan moeten jullie dat witte voetje heel letterlijk nemen... We hebben namelijk een nieuw hekje rondom de veranda, omdat het oude aardig begon te verrotten, zodat onze Houdini's (weer zo'n naam) met enige regelmaat aan de verkeerde kant van dat hekje liepen. De latjes voor dat hekje hadden Marina en Richard al netjes wit geschilderd, maar toen het klaar was ontdekten we natuurlijk toch wat vergeten stukjes. Dus Richard zat lekker te verven op de veranda, had net héél even het bakje verf op de grond gezet, toen ik thuiskwam van een wandeling met ons ongedierte (nog een).
Uiteráárd was het Asso die heel blij in dat bakje verf ging staan, en daarna weer heel blij terugrende naar mij - ik was nog bij de voordeur. Vervolgens hebben we de noodtoestand uitgeroepen: Ik greep Asso, en spoelde de verf van zijn poot, Yuri nam de vloer binnen onderhanden, en Richard de houten vloer van de veranda. Gelukkig was het verf op waterbasis... Jammer genoeg geen foto's, dan zou de verf al droog geweest zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten