zaterdag 30 mei 2015

Paracetamol en een gekko.

Nooit, nooit, nooit vraag ik ze meer om een grote doos paracetamol mee te nemen uit Nederland, omdat het hier zo idioot duur is... Twee weken geleden kregen we gasten voor een week, en we hadden ze op het hart gedrukt géén kadootjes mee te nemen. Liever wat stroopwafels. En paracetamol. Nou, dat hebben we geweten. Zes pakken stroopwafels, en voor vijf jaar paracetamol - zó vaak komt het nu ook weer niet voor dat ik hoofdpijn heb. Of ziek word.

Behalve nu dan. Eerst heeft Richard drie weken gehoest en geproest, en de afgelopen week begon ik dapper mee te doen. Dus het gaat alsnog heel hard met de paracetamol. Er is na een week nog voor pakweg vier jaar over.

Het was vreselijk gezellig met de logees. Ze hadden een huisje gehuurd even ten noorden van Molkom, boven Lindfors, onder Brattfors. Midden in het bos, twee en een halve kilometer van de weg af, waar het zandpad ophoudt. Net als je denkt dat je helemaal verkeerd zit, ben je er. Ik ben er die week een keer op bezoek geweest, en mijn nichtje dacht uitgebreid te koken. Maar wanneer alle vier kookplaten vol aan stonden, viel de electriciteit uit... Zo hebben ze een heel doosje stoppen verbruikt in een week tijd.

De beide dames hebben een hele dag bij me in de winkel zitten handwerken, brachten allerlei boeken en patronen mee, waar garen bij gezocht moest worden. Lunch gehaald bij Sussis Cafe Bildresultat för sussis cafe molkom        Bildresultat för sussis cafe molkom
terwijl de heren de keuken van Road 63 in Lindfors gingen testen, een wegrestaurantje waar kennissen van ons de scepter zwaaien, en waar ze successen boeken met Hollandse kroketten en kaassouflés.

Eén van de zoons was mee, en we hebben uitgerekend dat hij die week ongeveer 7 mil heeft gelopen.Vergeet niet, dat de Zweedse mijl overeenkomt met 10 kilometer. Gelukkig heeft hij, al viel het weer nogal tegen, het geleende regenpak niet vaak nodig gehad. Natte voeten haalde hij wel. Elke dag. Gelukkig waren de schoenen de volgende ochtend altijd net voldoende opgedroogd om de volgende tocht te beginnen.

Voor ze afreisden kreeg ik een gehaakte gekko overhandigd. Made in Molkom. Die gekko ligt nu op de handwerktafel in de winkel, en herinnert me telkens aan een superleuke week!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten