Ja, mensen, kijk nog maar eens goed naar de foto's, want over zes weken is het gedaan met de kadootjesafdeling... Na de eerste uitverkoop tijdens de zomervakantie zijn de prijzen nog een keer verlaagd, binnenkort komt er een advertentie in twee lokale krantjes dat de kadootjesafdeling per 31 oktober gesloten wordt, dus hopelijk verdwijnt er nog een en ander in de boodschappentassen van de klanten. Dan is de eerstvolgende werkdag maandag 2 november, en ga ik alles wat er over is tellen (dan hoeft dat niet later nog voor de inventarisatie ten behoeve van de belastingdienst), inpakken, en afvoeren naar de schuur op de torp. Daarna kan ik me uitleven met de wol en aanverwante artikelen.
Het voelt als een prima beslissing. Het was weliswaar heel erg leuk met de kadootjes, maar in een plaats als Molkom is het bijna niet te doen, omdat er niet zo heel veel mensen wonen, en je bijna overal wel kadootjes kunt kopen. Een ander probleem is het feit, dat ik graag meerdere keren per jaar nieuwe dingen en frutsels en fratsels wil inkopen, maar dat het zo vreselijk moeilijk is gebleken om leveranciers te vinden waar je niet minstens 12 (of, erger nog, 24) exemplaren van hetzelfde artikel hoeft te bestellen. Daarbij komt, dat het minimum bestelbedrag al gauw minstens 6000 kronen is. En dat betekent dat er hier in dat geval 2 hoog opgeladen pallets met dozen binnenkomen waar ik zowat geen plaats voor heb. Reken daarbij nog eens de hoge vrachtkosten, de artikelen die de klanten per ongeluk ¨slopen¨ en die voor de verzekering altijd binnen het eigen risico bedrag vallen. Kortom, toen ik eenmaal had uitgerekend dat de omzet van een 50/50 verdeling op beide afdelingen naar 20/80 was gegaan, was de beslissing snel genomen.
Afgelopen donderdag was ik zover, dat er in het magazijn in de kelder helemaal géén kado-artikelen meer stonden. Nu het buiten koeler wordt, en de zon niet meer zo lang naar binnen schijnt, had ik de dozen met kaarsen weer naar boven gehaald en van een neonrode sticker met prima prijs voorzien. Het enige wat beneden nog over is, zijn twee grote rollen kadopapier, plastic tasjes, en rollen voor de kassa en het pinapparaat. Onlangs bedacht ik, dat we thuis niet voor nog 50 jaar kadopapier nodig hebben, en begon rolletjes te maken om ook uit te verkopen. Vijf meter voor vijf kronen (een halve euro). Nu had ik wel verwacht dat ik daar wat van kwijt zou raken, maar een zó groot succes had ik ook weer niet verwacht.
Zopas bleek ook maar weer eens hoe nodig het is om meer ruimte te creëren voor de wolwinkel (oftewel mijn wolhalla): vier dames in een kleine ruimte, dozen op tafel, en de modeltruien vielen spontaan van hun hangertjes. Af en toe een klant is niet zo´n ramp, maar als er meerdere zijn, kan niemand meer ergens bij... Oh, ik verheug me zo op de novembermaand!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten