Op de torp hadden we tijdens de zomer een tijdelijke buurman uit Duitsland. Hij was daar week in week uit heerlijk aan het klussen: huis schilderen, carport voor de tractor opknappen, gras maaien, ga zo maar door. Het enige wat zijn plezier een beetje vergalde waren de haantjes van de andere buurman. Laatstgenoemde had negen kuikens gekocht, waarvan er zes haantjes bleken te zijn, en drie hennetjes. Aanvankelijk was dat niet zo'n groot probleem, maar kleine haantjes worden eens volwassen, en gaan dan oefenen met kraaien.
Wijzelf wonen daar op een redelijke afstand, en ik lachte me telkens kapot om de kraaipogingen, want in het begin leek het werkelijk nérgens naar. Maar de Duitse buurman woonde een heel stuk dichterbij. En woonde in Duitsland in de stad (lees: daar zijn ze niks gewend). Daarbij kwam nog de situatie dat het in juli in Zweden héél erg vroeg licht wordt, om niet te zeggen: bijna niet donker. Dus de haantjes begonnen rond een uur of drie ´s ochtends al te oefenen. Tot een uur of elf 's avonds.
Zodoende hoorde ik de baas van de kippen een keer zeggen: nu moet het afgelopen zijn daar buiten. Een paar uur later was er een barbecue-feestje, waar de Duitse buurmen weliswaar was uitgenodigd, maar niet kwam. Twee haantjes op de barbecue dus, eentje die nog steeds niet kraaide, eentje die heel erg goed kraaide, en twee die bleven oefenen bleven over. En de drie kippen natuurlijk. Deed me denken aan de 10 kleine negertjes. (Dat mag je natuurlijk niet meer zeggen, vanwege de discriminatie-ellende, maar hoe heet het verhaal nu dan?)
Onlangs is het hanen-bestand weer met twee gereduceerd, en toen ik vorige week een bak met groente-en-fruit-afval en oud brood ging brengen voor varken Bertil, (ik kreeg twee kakelverse, nog warme eieren in ruil) meende ik alleen nog maar drie kippen en één práchtige haan te zien. Zo gaat dat, op het land.
Over Bertil gesproken: het begint herfst te worden, en ook Bertil is in de vriezer beland. Gelukkig zonder ellendig stresserend transport in een open auto, opeengepakt met veel te veel mede-varkens. Hij is op zijn eigen erf na wat laatste lekkere hapjes diervriendelijk geslacht. Maar we zullen hem wel missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten