Dit is het hoogst gelegen pand in de gemeente Forshaga, met zijn 208 meter boven de zeespiegel. We wandelen er met de honden graag heen, en voorbij, nog verder omhoog. Het werd vermoedelijk al in het begin van de 18e eeuw gebruikt als onderkomen voor bosbouwers, en wordt, na een grote renovatie, nu verhuurd aan vakantiegangers. (De benedenwoning heeft plaats voor 4-5 personen, heeft een keuken, wc, douche, wasmachine. Als de benedenverdieping niet wordt verhuurd, kun je ook alleen een kamer huren boven, er is een wc en wastafel, en zeg nu zelf: 50 kronen per dag per persoon is toch geen geld? Buiten het seizoen althans.)
Of, in februari, aan bezoekers van de grote Sweden Rally. Of aan dorpsbewoners, wanneer er iemand ¨jämt¨ verjaard, een typisch Värmlandse uitdrukking voor een 30e-, 40e-, 50e-, etc, verjaardag. In het dorp was het lange tijd gebruikelijk dat alle dorpelingen dan langs kwamen om te feliciteren. Ze werden dan natuurlijk ook van een hapje en een drankje voorzien. Ik zat dat zo eens uit te rekenen, en op een inwonersaantal van pakweg 70-80 mensen, betekende dat dus heel simpel dat je een paar keer per jaar iedereen weer eens zag en sprak. Geen rijtjeshuizen in dit dorp, dat moet in een auto-en-telefoonloos tijdperk toch wel redelijk eenzaam geweest zijn.
De bosbouwers komen nu elke dag met de auto: er wordt momenteel links van de foto (achter een beschermende strook met bos dat lijkt te blijven staan) een groot stuk bos gekapt door één van de grote bedrijven in de buurt. Die hebben het gebouwtje niet meer nodig, hebben hun eigen wc-gebouwtje op wielen bij zich. Wel heel erg jammer dat je dan opeens lege jerrycans van benzine en dergelijke langs het pad vindt... Het moet toch niet zo moeilijk zijn om die weer gewoon in de auto te zetten en mee terug te nemen? Soms zijn we niet zo blij met de beschaving.
Aan de andere kant: dat op deze plek in 1868 de laatste beer van de omgeving is geschoten, is tijdens een wandeling toch wel een rustig idee: de dichtheid van de bossen in dit gebied gaat na een uur niemand tegengekomen te zijn toch wel tot je verbeelding spreken!
De mensen die wél graag een beer willen tegenkomen verwijs ik graag door naar het uiterste noorden van de provincie Värmland, hoewel ik ze weinig kans geef: beren vinden dat mensen stinken, ruiken ze al op 300 meter afstand, en zorgen meestal dat ze uit zicht en buiten schotafstand blijven. Maar vanaf Dalarna noordwaarts neemt hun aantal toe, en in Jämtland, waar we ooit op een huskyfarm vakantie hielden, schijnt men regelmatig een beer op de weg tegen te komen. Daar zijn ook berensafari's te boeken. Niet om ze te schieten, dat mag alleen volgens uiterst strenge regels, maar om ze te observeren en te fotograferen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten