Het begon al op 9 juli, mijn oudejaarsdag zou je kunnen zeggen:
Het officiële bericht kwam vanuit de universiteit van Jönköping dat Eva daar toegelaten is tot de studie International Economics. Dat betekent automatisch dat ze blijkbaar ook haar eindexamen heeft gehaald. En dan ook nog meteen maar even met vrijwel de maximale score die je in Zweden kunt krijgen!
Er waren nog niet eens 50 plaatsen voor die studie, en maar liefst 993 aanmeldingen, dus ze namen de besten...
Wie maakte zich ook alweer zorgen dat het examen misschien niet zo goed was gegaan?
Vader en moeder in ieder geval niet! Wij zijn die zorgen gewend, dat begon in Nederland al met de Cito-toets in groep acht. Eva kwam thuis, terwijl de tranen over haar wangen biggelden, want ze had het zooooo verpest. Uiteindelijk had ze maar drie fout. De totale score van de Cito noem ik hier maar niet eens meer. Denk nu niet dat het haar zomaar komt aanwaaien, want ze heeft er ook keihard voor gewerkt. We hebben haar wekenlang niet gezien, durfden niet eens een smsje of berichtje op faceboek te sturen, want dan kregen we een (weliswaar lief) berichtje terug, waaruit bleek dat we stoorden. Niet voor niets. Verder kwam er ook precies nu een brief van haar beste vriendin uit Nederland, dat die haar propedeuse cum laude heeft gehaald. Ja, hou ze in de gaten, die twee dames!
Omdat het orkest een openluchtconcert moest spelen in Kristinehamn en Richard de auto meenam om op de terugweg tijd te winnen, werden we donderdag in de namiddag door Christoffer en Eva opgehaald in Molkom. De laadbak was precies groot genoeg voor een slaapzak, een taartbodem, wat tassen met overnachtingsbenodigdheden en een tas boodschappen. Yuri, Marina en ik propten ons met de honden op de achterbank:
Op de torp was het een beetje koud, na al het slechte weer van de afgelopen week, maar een houtvuurtje doet wonderen, en na het eten bleek de keukentafel het perfecte formaat te hebben voor een partij Monopoly. Christoffer deed zijn uiterste best om de Kans- en Algemeen fonds-kaartjes duidelijk voor te lezen, én te begrijpen, Eva had de Kalverstraat en de Leidsestraat, maar heeft toch niet gewonnen, ik ben een rekord aantal keren in de gevangenis beland, en overleefde nog een tijdje dank zij hotels in Het Dorp. Yuri kwam erachter dat Het Dorp bij Arnhem ligt, Marina ging als eerste ten onder in het spel, maar toen was het dik na tienen, en besloten we de boel op te ruimen, de chocola was toch al op.
Nadat de honden door 4 mensen tegelijkertijd waren uitgelaten vertrokken Eva en Christoffer naar het gastenhuisje. Ik was in de veronderstelling dat daar een electrisch kacheltje stond, totdat ze op de ochtend van mijn verjaardag tot mijn grote verbazing als eersten voor mijn neus in de keuken stonden: helemaal verkleumd - er was alleen een kastje met de electriciteitsaansluiting, en twee lampjes geven nu eenmaal niet zoveel warmte... Gelukkig had ik de kachel al aan, want het was een extra koude nacht geweest. Was dat echt vorig weekend, dat het 28 graden was?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten