Arme buuf... Op de dag waarop ze weer terug naar huis zou begon het te sneeuwen. Ze hoefde pas na de lunch op pad, dus we liepen nog even met de honden een ommetje - gingen we toch allebei onderuit! Door die domme ene millimeter sneeuw zagen we de enige plek in heel Molkom waar ijs op het voetpad lag niet. Nu viel het bij mij allemaal wel mee, maar uitgerekend buuf viel lelijk op haar achterhoofd. We schrokken ons een ongeluk. Zopas, zes dagen later inmiddels, sprak ik haar nog even via facebook, en ze heeft nog steeds last van har hoofd. Zo sneu!
Het bleef die hele dag heel zachtjes sneeuwen, maar veel meer dan een witte wereld heeft het niet opgeleverd. Al bleven de temperaturen daarna onder nul, de zon ging wel schijnen, dus ik heb een paar keer even op de veranda in de zon gezeten. Heerlijk, die eerste tekenen van lente! Vandaag weer een centimetertje sneeuw, maar de rest gaat pas zondag vallen. Perfect verhuisweer dus.
De enige kamer waar wel wat is opgeruimd, maar nog maar twee dozen ingepakt, is de kamer van Yuri. Die dozen staan inmiddels al op de torp, en wat nog rest is wat klein spul wat makkelijk in een doos past, en de drie lades onder zijn bed. Die kunnen in hun geheel mee. In de rest van het huis staat alleen nog maar datgene in de kasten wat we echt nog tot het allerlaatst nodig hebben. Dat we steeds als we naar de torp gingen de auto hebben volgeladen met ¨alles wat al mee kon¨ resulteerde er weliswaar in dat we die dingen die we nodig hadden steeds in het verkeerde huis hadden staan, maar de feitelijke verhuizing lijkt een makkie te worden. Volgens draaiboek:
Morgenochtend om half acht een mini-vrachtautootje ophalen in Karlstad.
Alle grote dingen behalve Yuri's bed inladen voor transport naar de torp. Daar zijn we gauw klaar mee: de bank, Marina's bed en kledingkast (al uit elkaar). Niet vergeten mee te nemen: twee fietsen uit de schuur, een handgrasmaaier, de tuinstoelen, golftassen, staande kapstok, restanten van het oude hek van de veranda (wil ik tot compostvat ombouwen), een bureaustoel, en de schilderijen.
Afleveren op de torp, en daarvandaan de oude bank en een oude stoel mee terug nemen, want die gaan zaterdagochtend in Molkom naar de stort, samen met ons bed (er staat een heerlijk oud, handbeschilderd bed op de torp, ik slaap nergens zo lekker...), de eettafel met stoelen, de tafel uit de kamer, en heel de rest van wat lekker niet meehoeft. Daarna hoeven alleen de matrassen, violen en gitaar, en de electronica nog maar mee. En de laatste resten serviesgoed plus inhoud van de koelkast. Het is gelukkig met die obscure menus erg meegevallen, en zaterdag halen we lekker kebab. Kebab en pizza is typisch Zweeds, trouwens... Echt Zweeds eten maakt men hoofdzekelijk thuis.
Niet vergeten om zondag vóór 10 uur het autootje weer in te leveren.
Je zou haast gaan geloven dat er niets meer fout kan gaan: zelfs het internet op de torp heeft Richard gisteren in minder dan geen tijd voor elkaar gekregen. Iets moet er mis gaan: het espressoapparaat geeft geen tekenen van leven meer, op een rood lampje en een pieptoon na. Het begon met een oranje lampje, en dat wilde zeggen dat er ontkalkt moest worden. mijn opdracht vandaag was dus ontkalkingsvloeistof te kopen. Richard keek in het boekje van het apparaat, en daar stond heel duidelijk: 200 ml vloeistof, bijvullen met koud water. Een paar deciliter later hield het apparaat er mee op. Voor de zekerheid keek ik op de gebruiksaanwijzing van het flesje: 500 ml water en 50 ml vloeistof... Ik weet niet of het apparaat ons nog een herkansing geeft. Gelukkig zag ik vandeweek (toeval bestaat nog steeds niet) een aanbieding voor een soortgelijk apparaat voor een prijs waar je geen reparatie van kunt betalen. Morgenochtend nog één keer proberen, en anders snel bestellen. Op het nieuwe adres uiteraard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten