Typisch Hollands weer deze week: wind, regen, temperaturen tussen plus twee en plus vijf graden, dus de buuf en wij hebben wat anders ondernomen dan het schaatsen op het meer, skiën, en spoorzoeken in de sneeuw waarvoor ze eigenlijk gekomen was. Zo reden we naar Filipstad, waar de Wasa-fabriek (waar ze tevens de Italiaanse Barilla-pasta voor Zweden produceren) een museum plus winkel zou hebben. Het stond niet op bordjes aangegeven, dus we zijn maar naar de fabriekshal gereden, die hoog boven de stad uittorende, en vlak bij de parkeerplaats zagen we inderdaad een klein bordje. Bij navraag aan de kassa of het museum open was, werden we met een royaal gebaar naar binnen gezwaaid, en zagen toen dit:
Tussen de schappen met alle verschillende soorten Wasa knäckebröd en Barilla-pasta stonden vitrines met deegrollers, info over hoe de fabriek ooit was ontstaan (in het hoge noorden bakte men direct na de oogst, dus moest het brood heel lang houdbaar zijn, en kleine gezinnen besteedden het bakken uit aan grote, die wél in het bezit van een bakhuisje waren, etc), oude reclames, oude verpakkingen, een recente foto van onze Zweedse koning, die een paar jaar geleden een bezoek aan de fabriek bracht, en ga zo maar door. Dat je met ál die soorten knäckebröd en pasta nog veel meer kan doen dan opeten bleek wel uit deze trein:
Dat er ooit een broodsmeermachine heeft bestaan hadden we nooit verwacht. Op zich wel logisch, aangezien op alle scholen een warme lunch wordt geserveerd, en het is gebruikelijk daar een stuk knäckebröd met boter bij te eten. Met die machine kon men, volgens de folder, 1200 broodjes per uur smeren, zodat de personeelskosten met 60-80% omlaag konden. Toen dus ook al...
Het is eigenlijk heel simpel: in het ene gedeelte van de machine past pakweg een kilo boter, in het andere gedeelte een gigantisch pak knäckebröd. Met een draai aan de hendel komt het brood er kant en klaar gesmeerd uit schuiven. Dat hadden we moeten hebben toen onze kinderen klein waren! In de ochtendspits drie kinderen aankleden én ontbijten én drie broodtrommeltjes vullen en dan ook nog iedereen in een regenpak met kaplaarzen hijsen en over de dijk met kleine fietsjes en een kind achterop om half negen op school in de binnenstad proberen te zijn ... oeffff!
Maar kijk nu zelf:
Dit is toch een echt Zwarte Pietenpak? Het stond gewoon in het museum, tussen alle oude reclames en is de outfit waarin iemand ooit als Koning Vasa (de v en de w gelden hier als één en dezelfde letter) is geportretteerd. De buuf en ik waren het er al snel over eens dat de geschiedschrijving in Nederland nog maar eens herzien moet worden, want het is wel duidelijk:
Zwarte. Piet. Komt. Uit. Zweden.
We zijn twee keer rondgeweest: eerst een keer voor het museum, en daarna nog een keer met een winkelwagentje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten