Op zicht

Zoals gezegd, schuimden we de Zweedse huizensite Hemnet al langere tijd af, op jacht naar een huisje wat een aantal elementen van ons verlanglijstje bevatte. Deze schattige terpwoning (torp, op z'n Zweeds) uit de 19e eeuw  had er heel wat van. Maar we kwamen er niet toe om te gaan kijken, en het huisje verdween van Hemnet. 

Een week of wat geleden riep Richard me opeens: 

Moet je eens kijken wat er opeens weer op staat! 

Ja, datzelfde huisje.

Meteen die dag nog een afspraak met de makelaar gemaakt voor een bezichtiging een week later, al was het maar om er achter te komen wat we nu eigenlijk willen. Diezelfde makelaar had nog een ander huisje in de aanbieding, meer back to basics (geen electriciteit, waterleiding of afvoer), wat echt helemaal ¨in the middle of nowhere¨ leek te liggen. Huisje nummer twee kostte vrijwel niets, was een cultuur-historisch beschermd pand, en we zochten al informatie over zonnepanelen.

Zoals te doen gebruikelijk waren we een half uur te vroeg al op de plaats van bestemming, en we dachten een korte wandeling te maken om de buurt te verkennen. Maar twee minuten later kwam er nog een auto aanrijden, en twee vriendelijke lachende mensen stapten uit. De auto was ok, maar niet echt flitsend, dus de makelaar kon het niet zijn. Meerdere kijkers, vermoedelijk. Nou, niet dus, het bleken de eigenaren te zijn, met een grote mand met koffie en cake. En servetjes. Dus tegen de tijd dat de makelaar zelf kwam (dat was wél in een flitsende auto) hadden we alle bijgebouwen al gezien. 

Met een keuken, een woonkamer, twee slaapkamers, en een douche-wc-washok waren we in het hoofdhuis snel klaar, en hebben vervolgens meer dan een uur aan de keukentafel zitten praten en koffie drinken.

Nog nooit zoiets meegemaakt, en ik ben toch echt al vaak verhuisd! De eigenaars worden toch juist altijd geacht nadrukkelijk afwezig te zijn, en de makelaar regelt alles. Naar aanleiding van alles wat de eigenaars over huis en dorp vertelden, ging tegen de avond bij mij opeens een lampje branden:

Niet alleen het huis was op zicht.

WIJ WAREN OOK OP ZICHT...

Aangezien het een mini-dorpje is, en de eigenaars in het huis ernaast wonen, wilden ze misschien zeker weten dat er mensen zouden komen die in die gemeenschap passen???

Toen werden we pas echt nerveus, 

want bij dit huisje zouden dezelfde twee zusjes met drie vreselijk grote en onopgevoede (maar wel lieve) honden komen kijken, die we later die middag bij huisje nummer twee troffen...