Over Ängsbacka kan ik me blíjven verbazen...
Vanmorgen, ja, tweede Paasdag, liep ik rond acht uur de ochtendwandeling met de honden, en aangezien cursusboerderij Ängsbacka net even buiten onze wijk ligt, kwam ik daar ook vanochtend weer langs. De muziek stond al aan, doenk doenk doenkdoenkdoenk doenk doenk doenkdoenkdoenk.
Niks kijken of er nog vossen, eekhoorntjes of reeën op ons pas kwamen, die waren natuurlijk allang het bos weer in. Ik moest aan de Disney-film Bambi denken, waar Bambi's vader samen met hem naar een open plek in het dal staat te kijken, waar tenten staan, en rook opstijgt: ''De Mens is in het bos...''
Een paar weken geleden, ongeveer dezelfde tijd, ook in een weekend, kwamen er even verderop drie reeën in totale paniek uit het bos stuiven, staken een meter of dertig voor ons het pad over, het veld over, en verdwenen uit zicht. Dat was precies in de tijd dat er in de omgeving op wolven werd gejaagd, dus ik verwachtte eigenlijk dat er jachthonden en/of een wolf plus jagers achteraan zouden komen en riep de hondjes naast me. Maar nee, er kwam een juffrouw in het zwart gekleed, op witte gympen (er lag nog sneeuw...) met een fototoestel achteraan wandelen. Richting Ängsbacka. Ze nam dezelfde route als de reeën, stak pal vóór ons het pad over, en was ofwel stokdoof, want er kwam geen enkele reactie op mijn ¨goedemorgen¨, ofwel in trance, maar de voeten raakten nog wel de grond, zag ik, vandaar dat ik dat van de gymschoenen nog weet.
Ik bedoel maar, in die outfit zou ik het niet in mijn haren halen om een stel reeën op hun slaapplaats te gaan storen - gezien de tijd van de dag is dat waarschijnlijk wat er gebeurde - die reeën hebben het met de sneeuw en vorst al zwaar genoeg gehad. En anders zou ik een schutkleur nemen, wat dat betreft waren de gympen wel in orde.
In ieder geval, gezien andere ervaringen met ontmoetingen met de Mens op en rond Ängsbacka begin ik me toch serieus af te vragen of wij misschien ENGGGG zijn?? Op de één of andere manier groeten deze mensen nooit, een enkele uitzondering daargelaten, hebben een starende blik in de ogen, en zijn niet vooruit te branden qua looptempo (behalve eergisteren, toen Richard met enige verbijstering constateerde dat er tien mensen op het erf van Ä rondjes aan het joggen waren). Echt, het is de enige plaats in en rond heel Molkom waar we ons niet alleen niet welkom voelen, maar waar we het gevoel hebben dat er rond dat terrein een energie-wal-met-slotgracht is opgetrokken. En een aura met stekels, nog erger dan dat van mij als ik een slecht humeur heb.
Wat die energie-wal betreft, schiet me opeens een ander verhaal binnen - het zijn er zo langzamerhand vele, nu we wat langer hier wonen komen ze los:
Tijdens één van de zomercursussen ging het erover dat je met elkaar een energieveld kunt oproepen. Men zou een experiment doen en dat op film vastleggen: Een aantal mensen ging naast elkaar staan en zich op het op te roepen energieveld concentreren. Dat zou vervolgens zó sterk worden dat iemand die er aan kwam rennen erdoor afgestoten zou worden. Zo gezegd, zo gedaan, het ging nogal mis, en ik heb horen zeggen dat het filmpje op YouTube terecht is gekomen.
Zo, dat lucht op, ik kan er weer helemaal tegen!
Vrolijk Pasen verder, allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten