Voordat we gisterochtend op pad gingen naar Zwedens grootste garenbeurs voor de vakhandel liep ik nog even bij de buurvrouw langs om te horen hoe het met haar man ging.
Hij praat, zei ze.
Weliswaar draait hij binnen een woord het één en ander aan medeklinkers om, maar hij hoort het zelf, lacht erom, en probeert het nog een keer. Was hij de laatste tijd, en dan hebben we het over een periode van meerdere maanden, steeds maar moe, en vaak niet in een al te best humeur, hij heeft het nu prima naar zijn zin, maakt grapjes, is alert als er bezoek is, en vindt zelf eigenlijk dat hij best naar huis kan. Dat was nog niet meteen de bedoeling, maar ook daar kan hij mee leven.
Het meest merkwaardige is wel, dat hij niet alleen praat, maar ook hoort.
Zónder gehoorapparaat.
En zelfs wanneer mensen onderling op gedempte toon praten.
Terwijl hij, voorzichtig uitgedrukt, toch flink doof was.
Al jaren.
Wonderlijk.
Die bestaan dus toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten