Vrijdagmiddag namen Richard en ik onze intrek in de voormalige Sunlight fabriek in Nyköping.
Jullie kennen vast nog wel de bussen met Vim, waarmee je de gootstenen schoon en glanzend schuurde. Dat werd in deze fabriek gemaakt. Evenals de Sunlight zeep. Er werkten een tijdlang meer dan 600 mensen, totdat import goedkoper werd. Eind jaren negentig is de fabriek omgebouwd tot een hotel, met Spa- en conferentieruimtes.
Verder staat er op de derde etage nog een schitterende collectie automobielen:
In dit complex vond dit weekend Zweden's grootste garen-en-borduur-beurs voor de vakhandel plaats, en daar wilde ik natuurlijk graag bij zijn. Richard bleek het weekend vrij te zijn, dus we boekten voor twee nachten een hotelkamer, en Richard voor de zaterdag een ronde golf in de buurt. Achter deze auto's is een grote hal, waar de leveranciers en importeurs hun stand hadden, zodat ik me weer aardig op de hoogte heb kunnen stellen van de komende najaars-en wintermode, nieuwe kleuren, nieuwe kwaliteiten.
Onze laatste "dagen samen weg" waren alweer een jaar geleden, toen we naar Stockholm gingen voor een nieuw paspoort voor mij, dus we hadden dankzij het prachtige weer een schitterende rit en meteen een vakantiegevoel.
Zaterdagavond werd alle detailhandelaren een diner aangeboden door de leveranciers - mij was door verschillende vertegenwoordigers vaak op het hart gedrukt dat ik daar zeker bij moest zijn, omdat het altijd zo leuk was, dus ja, ik, die niet van grote feesten en gezelschappen houd, had ons aangemeld. Niet wetend wat we konden verwachten, hadden we bij de bar van het hotel een wijntje gekocht, en zagen vervolgens een enorme drom mensen bij een deur staan wachten. Klokslag acht uur zwaaiden de deuren open, en mochten we aan de tafels plaatsnemen.
Daar zaten we dan met onze wijn, en er stonden al zoveel glazen bij de borden...Kortom, heerlijk gegeten, al moet ik zeggen dat rode kaviaar wel lekker is, maar dat ik het ook niet zal missen als ik het nooit meer krijg. Prima wijn, uitstekend hoofdgerecht, en huisgemaakt ijs toe.
Tussen de gangen door prijsuitreiking van de tipspromenad - die ik helemaal was vergeten. Bij aankomst op de beurs kreeg iedereen een tasje met een pakje sap, alvast een catalogus of twee, een lijstje met aanbiedingen, een mueslireep, én een briefje met nummers. In elke stand een vraag, het antwoord moest dus op dat briefje. Dat mensen nog tijd hadden daaraan te denken... ik heb nog heel wat te leren. Ook nog een loterij.
En live muziek. Echte Zweedse liedjes, die men deels werd geacht mee te zingen. Nog meer te leren. Op een onbewaakt ogenblik klonk de vraag van het podium of er iemand in de zaal was die Margareta heet. Helaas was ik de enige die mijn arm omhoog stak, maar het liedje viel gelukkig erg mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten