Gisteravond hoorde ik dat Bertil terugkomt.
Bertil is een jonge telg van een oud Zweeds varkensras, en heeft zijn wei en stal een 200 meter voorbij onze torp. Daar heeft de buurman (we zijn niet met zovelen, daarboven, slechts 5 vrijwel permanent bewoonde huizen, dan nog een vakantieverblijf, en een leegstaand huisje, dus iedereen is buurman of buurvrouw) een mooie omheining gemaakt op de plaats waar hij zich zijn toekomstige moestuin had gedacht, en Bertil ploegde het terrein vol overgave om. Ik heb al gevraagd of we hem voor dat doel een keer een tijdje mogen lenen, maar volgens de buurman is Bertil niet zo gedisciplineerd: al mag hij af en toe mee het bos in, hij zou zonder omheining met groot enthousiasme onze hele tuin ploegen. Dus daar moeten we wat anders op verzinnen.
Ons keukenafval, mits van ¨onbespoten gedrag¨ zouden we in ieder geval aan Bertil mogen doneren. Daar kwam aanvankelijk niets van: een paar dagen later was er een hoop gedoe en geroep op het erf van de buurman: ze waren aan het proberen het varken in een paardentransportauto te krijgen (manege in het dorp beneden). Even was ik bang dat arme Bertil, al was hij nog niet eens een jaar oud, naar de slachtbank ging, maar dat was gelukkig niet zo. Integendeel!
Ook in Zweden stijgt de belangstelling voor oude inheemse rassen enorm, of het nu gaat om varkens, koeien, kippen, planten of fruit. Het lijkt wel zo te zijn dat hoe meer de EU (en de rest van de wereld) zich bemoeit met regelgeving en voorschriften, hoe meer lokale initiatieven er ontstaan om dat wat er vanouds geweest is, en misschien in het vergeetboek is geraakt, nieuw leven in te blazen. Zo vergaat het dus ook het Linderöd-varken.
Na een inventarisatie in 1992/93 bleken er nog maar 8 raszuivere dieren te zijn in heel Zweden... Momenteel zijn dat er inmiddels zo'n 300, en dáár ligt nu precies de aanleiding tot het vertrek: een boer op niet ál te grote afstand (belangrijk, die afstand, want varkens zijn niet bijster stressbestendig, en niemand wilde dat Bertil een hartstilstand zou krijgen!) bleek namelijk 4 zeugen te hebben. Dus hij ging een tjdje uit logeren bij de dames. Gratis kost en inwoning.
Daar moest wel een bepaalde activiteit tegenover staan, want KI bij die oude rassen slaat, als ik het zo maar zeggen, natuurlijk ¨als een tang op een varken¨. Dat was voor Bertil geen enkel probleem, maar als jonge kerel heeft hij zich wat ál te ijverig van zijn taak gekweten: de vee-arts heeft hem een cortison-injectie moeten geven tegen ontstekingsverschijnselen in zijn achterpoten, en hij moet het een tijdje rustig aan doen. Waar kan dat nu beter dan in zijn eigen weitje?
Dus binnenkort komt Bertil weer terug.
We hebben hem gemist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten