Ikea: een triest verhaal

In de winkel zijn het nu de beruchte laatste loodjes. 

De overgebleven garens nemen nu een groot deel van het gastenhuisje van de torp in beslag, de dozen staan er hoog opgestapeld langs de muren, en onder en in het stapelbed. Maar alles is geloof ik geteld  - morgen de lijsten controleren voor ik ze kopieer en naar de accountant stuur: de inventarisatie en het jaaroverzicht durf ik zelf niet te op te geven voor de belastingdienst, de BTW ging prima, het afgelopen half jaar. Het pand is vrijwel leeg, en ik ben begonnen met de schoonmaak. Volgende week moeten de sleutels ingeleverd worden.

Richard heeft heel wat keren naar de stort gereden met de aftandse tafels, stoelen, rolgordijnen, en ik heb een hoop kastsystemen aan het vluchtelingencentrum gedoneerd voor de ¨gratis-winkel¨. Een aantal kasten lieten zich goed uit elkaar halen en op de loft van de torp leggen. Maar de kasten van Ikea? 

4x4 vakken voor bolletjes wol. daar hingen er drie van aan de muur, toen ik de zaak overnam, en nog eentje met 5x5 vakken. Ik heb er werkelijk niet één onbeschadigd uit elkaar kunnen halen, terwijl ik toch echt niet met een mokerhamer bezig was. Deze kasten waren er duidelijk niet voor bedoeld om verhuisd te worden. Maar kijk eens naar de nieuwprijs, we reden een kapitaaltje van bijna 500 euro naar de stort, je zult maar kamerbewoner wezen en na drie maanden verhuizen... Een partij geperste houtvezels met en flinterdun fineerlaagje. Om te huilen, wat een kwaliteit. 

Ook het dressoir waar de kassa op had gestaan heeft het begeven, en daar baalde ik verschrikkelijk van. Er zaten namelijk fantastische lades in, waarin ik alle breinaalden, stekenmarkeerders en dat soort klein spul in de schuur dacht te kunnen opslaan. Er bleken grote scheuren in de zijpanelen te zitten, nog een wonder dat het al die jaren niet in elkaar is gedonderd...

Vreselijk jammer. Nooit meer Ikea, wat mij betreft. Nou ja, die plastic opbergdozen dan, die lijken vooralsnog wel in orde te zijn. Maar nadat ik de meeste dozen dicht had getape-t en nog een paar dozen bij-kocht waren er plotseling van die klemmetjes te koop, waarmee je ze dicht kan klemmen. Die waren er de vorige keren niet, en ik heb toen ook geen briefjes zien hangen met ¨tijdelijk uitverkocht¨. En dan sta je daar en vraagt je af hoeveel dozen met welke inhoud je ook alweer had gekocht. Want die klemmetjes zijn natuurlijk allemaal anders....

Nee, ik houd niet van laatste loodjes!

Goed... Nu is het een minuut of tien na het pubiceren van het stukje, en wil het toch wel graag even bewerken. Ik zag namelijk op facebook een leuke post bij een kennisje van me, over een zgn nieuwe serie van Ikea, genaamd BANTA, en dat betekent: doe aan de lijn. Wil het jullie niet onthouden:


Dus, gelukkig, happy end voor dit stukje!