Twee flessen champagne...

Deze keer was het wél mooi weer, toen we naar de torp reden, en ik had er zelfs aan gedacht om champagneglazen in te pakken, aangezien de prosecco al sinds vorig weekend in de koelkast lag.

Het enige probleem was, dat de verhuisdozen waar ze in lagen niet meer in de auto pasten: We hadden niet alleen boodschappen voor meerdere dagen bij ons, maar ook de beide honden natuurlijk, en de viool, de golftas en een koffer van Richard. Hij is inmiddels namelijk deze hele week in Noorwegen met het orkest. Ieder jaar spelen ze een opera in de openlucht, met de prachtige burcht van Halden als decor:

Op zondagmiddag zou ik hem direct vanuit de torp naar de stad rijden, naar de orkestbus, vandaar.

We waren vrijdagmiddag lekker in de tuin bezig, de honden aan de 15-meter-lijnen gezellig in de buurt, toen er een auto stopte. Kristina. Er ontstond onmiddelijk grote consternatie: Asso en Gaia zouden ons nieuw verworven erf eens even goed bewaken, en renden al blaffend naar het hekje, waarbij Asso een metalen tafeltje met zich meetrok. Hij was daar eerst een paar keer omheen gelopen, dus het tafeltje zat goed vast aan de lange lijn, viel met veel geraas om, en hij trok het hele zaakje achter zich aan, toen hij uiteraard voor alle herrie op de vlucht dacht te slaan... Tafeltje stuk, Kristina begroet, en die had meteen de oplossing: bij de boerderij waar ze hun schapen hebben staan, staat een klaptafeltje met drie stoeltjes, die zou ze wel even komen brengen.

Toen kwamen we er eindelijk aan toe om ze uit te nodigen voor een glaasje prosecco, met gerookte vis, en Poolse worstjes. Dat we nog geen geschikte glazen hadden was geen enkel probleem, ze zouden wel een paar glazen meenemen. Ze namen niet alleen glazen mee, maar ook een fles champagne, want ze hadden ons eigenlijk ook al uit willen nodigen voor een glaasje... We hebben heerlijk buiten gezeten, en nadat de kurk van de eerste fles, toen Richard die even had neergezet om iets te halen, spontaan 10 meter de lucht in schoot, verdween de inhoud van beide flessen geleidelijk aan in onze magen. 

Na een gezamenlijke avondwandeling met de honden, om ons dat mooie ommetje te laten zien (je hoefde alleen maar af en toe over een beekje heen te springen), en om ons te wijzen waar onze houtvoorraad voor het komende jaar ligt, hebben we bij hun in de keuken nog thee gedronken. Met zelfgeplukte kruiden, omdat ik nog steeds zo hoest.

Het lijkt erop, dat we over en weer erg blij met de nieuwe buren zijn!