Eens, heel lang geleden...woonden we net in Arnhem. Het was winter en het was koud. Héél koud. Eva was een baby van een paar weken oud, en de sneeuw waaide door de kieren langs het raam naar binnen...
Toen, opeens, werd er aangebeld. Er stond een vriendelijke meneer op de stoep, die ons kunststof kozijnen voor de eerste verdieping van het huis kwam verkopen. Zodra het wat beter weer werd, werden de kozijnen met dubbel glas naar onze grote tevredenheid geplaatst.
Enige tijd later, toen Yuri een baby was, kwam de vriendelijke meneer nóg een keer langs. Het bedrijf waar hij nog steeds werkte, Exakta genaamd, had een unieke aanbieding: als men allerlei papieren bewaarde, en na een groot aantal maanden (dat kwam neer op zeven-en-een-half jaar) nog steeds als dezelfde huiseigenaar op datzelfde adres woonde, en dan óók nog bínnen een bepaalde periode al dat papierwerk naar zijn bedrijf opstuurde. Dan, en alleen dán zou men het héle aankoopbedrag (tot een maximum van) terugkrijgen. Hij legde heel eerlijk uit, dat dat inderdaad alleen maar kon, vanwege het feit dat ten eerste veel mensen toch verhuizen, dat ten tweede veel mensen niet alle papieren opsturen, en dat ten derde nog weer andere mensen helemaal niet meer of niet op tijd aan die vervaltermijn denken. Aangezien de houten kozijnen van de ramen van de benedenverdieping begonnen weg te zakken en te buigen onder de druk van de veel te grote dubbele ramen, besloten we om maar een gokje te wagen - die ramen en kozijnen moesten tóch vernieuwd worden.
Ook dit ging prima, en we woonden er nog lang en gelukkig. Elk jaar opnieuw controleerden we of alle documenten nog op dezelfde plaats lagen, en elk jaar opnieuw rekenden we uit of we het jaar ervoor de juiste datum hadden uitgerekend. We raakten normaal gesproken altijd alle papierwerk kwijt, de jaarlijkse belastingaangifte stond gelijk aan een klopjacht door het huis op mappen en schriften en stapels papier waar iets tussen had moeten liggen, maar wat Exakta betreft hadden we alles prima voor elkaar.
Tot tegen de tijd van de terugbetaling de media óverliepen van nieuws rond het faillisement van Exakta. Het heette dat Exakta zelf was opgelicht door een investeerder die met al het geld naar een ver Zuid-Amerikaans land was vertrokken. Dankzij het notariskantoor waar de koopakte lag, zijn er in onze regio veel gedupeerden opgespoord, en is er onder meer een advocatenkantoor ingeschakeld om namens de gedupeerden ¨iets¨ te claimen. Tijdens de daaropvolgende periode kwamen er veel brieven met aanbiedingen van allerlei al dan niet fictieve bedrijven die hulp aanboden (tegen betaling van een flinke som geld) bij het claimen van het bedrag, óf die tegen een schappelijke prijsje de claim wel wilden overnemen...
Pas toen we al lang en breed in Molkom woonden kwam er bericht dat we toch nog veel meer dan de helft van het oorspronkelijke bedrag zouden terugkrijgen. Eind goed, al goed, het huis was toen al verkocht, dus dit was een mooie bonus. Wie schetst onze verbazing toen de nieuwe bewoners me gisteren een scan van een brief in de mail stuurden, omdat ze dachten dat dit een belangrijke brief was; er komt tegen de zomer nog een nabetaling. Precies op het moment dat we in onze nieuwe woning de badkamer op laten knappen...
We leven hier waarschijnlijk nog lang en gelukkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten