Eens, heel lang geleden (een kleine 25 jaar), in een land hier ver vandaan (1200 km, naar schatting), speelden Richard en Arjan in hetzelfde orkest. Iets minder lang geleden (ruim 5 jaar), maar net zo ver hiervandaan, speelden Richard en Chris in hetzelfde orkest, maar dan wel een ander dan het eerstgenoemde.
Het toeval wilde (eigenlijk had Richard dat in gang gezet) dat Arjan deze week het Wermlandse orkest dirigeerde. Een veel groter toeval wilde, dat Chris deze week de cellisten kwam versterken. Voor wie dit nog niet genoeg toeval vindt: de aanvoerder van de celli blijkt (in nog weer een ánder land hier minstens zo ver vandaan, en ook behoorlijk lang geleden) met Chris in een internationaal jeugdorkest te hebben gespeeld...
Arjan heeft een orkest in Kaapstad gehad, dus het was geen heel groot toeval, dat de pianosoliste uit Zuid-Afrika kwam. Ze heet Nina Schumann, en speelde gisteravond het pianoconcert van Clara Schumann. What's in a name? 'k Heb niet naar de familiebetrekkingen durven vragen, vermoedelijk heeft ze daar haar buik aardig van vol... Maar mooi spelen kon ze!
Kortom, het was een geweldig concert, en na afloop gingen Richard en ik nog even naar Bishop's Arms, de stamkroeg van het orkest, voor een drankje, en om nog wat na te praten met de collega's uit Nederland. En ik hoorde steeds meer Nederlands: Arjan had een student van hem meegenomen als assistent. Die bleek notabene afkomstig te zijn uit het dorp náást dat waar mijn vader was geboren, in Friesland. Niemand heeft ooit van Dantumadeel gehoord, nou, hij wel. En nóg iemand hoorde ik Nederlands spreken. Dat bleek de man te zijn van een pianodocente uit Arvika, de school waar Marina twee jaar studeerde. Hij bleek vier jaar in Groningen te hebben gestudeerd...
Ja, dat was op alle fronten een onvergetelijke avond!
En een overdosis toeval...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten