Dat ik morgen een vrije dag blijk te hebben, kwam als een volslagen verrassing. Op vrijdagen is de winkel altijd gesloten, dus ik beantwoordde een sms van een klant met de mededeling dat ik er morgen (zaterdag) weer ben. Ze reageerde heel verbaasd: morgen is toch een "röd dag", een rode dag op de kalender! En opeens viel bij mij het kwartje: Morgen is het Alla Helgons Dag, Allerheiligen ofwel Allerzielen, en ik had me al af lopen vragen waarom er vandeweek zoveel vraag naar lantaarns was. Vrijwel iedereen in Zweden gaat, zo blijkt, op die dag naar het graf van overleden dierbaren, om bloemen te brengen, en kaarsen neer te zetten. Sinds 1953 is het daarom een nationale vrije dag. Om die reden is in Zweden 2e Pinksterdag verdwenen - zo'n dag moet wel ergens vandaan komen natuurlijk.
Daarna heb ik er niet meer aan gedacht, tot na het eten de bel ging, en Yuri vanuit het keukenraam zag dat er kinderen voor de deur stonden. De honden, die al in spanning op de dagelijkse ren-en-speelsessie stonden te wachten, blaften dus nog harder dan anders, en Yuri nam Asso mee in zijn kamer, terwijl ik Gaia onder de arm nam (Richard repeteert musical tot 10 uur vanavond). Drie kinderen in Halloweenoutfit en eentje in een laken met kijkgaatjes stonden me vanuit het donker toe te stralen: "Ruilen voor snoepjes?" was de boodschap. Ik moest wel eerst Gaia's snuit dichtklemmen voor ik het verstond, want wat kwam daar een herrie uit!
Nu was ik er na vier keer Pasen in Zweden wel aan gewend dat er heksjes en dat soort gespuis langskomen voor snoep, maar met Halloween was dat nog nooit gebeurd. Snoep hadden we dus niet in huis. Ze zagen er niet uit alsof ik zonder snoep mijn ziel en zaligheid kwijt zou raken, maar ik wilde ze toch niet teleurstellen. Weet je wat, ik sluit eerst even deze hond op. Dom, dom, dom, want ik dacht Gaia ook even bij Yuri op de kamer te parkeren, en daarbij vergat ik totaal dat Asso daar natuurlijk achter de deur stond te dringen. Ik zag dus een roodoranje flits langs me heen en naar buiten schieten, met een hoop geren, gegil en geblaf als resultaat.
Gelukkig stonden de kinderen meteen weer stil toen ik op mijn beurt naar buiten schoot, Asso stond ook prompt stil (gaaf spelletje joh, wat gaan we nu doen, kwispel, kwispel). Hond naar binnen gestuurd, die werd door Yuri afgevoerd, en ik had inmiddels bedacht dat Richard net een paar pakken müeslirepen had gekocht. Dus ieder kind een müeslireep. De kinderen waren zelf niet zo groot, dus de repen maakten indruk, hadden we het weer een beetje goed gemaakt. Ik heb ze nog uit kunnen leggen dat de meeste honden rennende kinderen helemaal te gek vinden, en willen spelen. Dat ze dus beter helemaal stil kunnen blijven staan en dat honden dan gewoonlijk alleen maar snuffelen. Ja, dat hadden ze ook al gehoord, maar dat waren ze even vergeten...
Dat was met recht Halloween. Asso als Hellehond?
Hij heeft er in ieder geval een bijnaam bijgekregen, een Indiaanse dit keer: Rode Flits.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten