Het eerste wat ik deed, toen ik vanmiddag thuis kwam vanuit de winkel, was even naar de buren op nummer 5. Vanmorgen zag ik daar een ambulance vertrekken, net toen ik met de honden op pad ging. En precies toen ik de voordeur uitkwam, kwam de buurman aanrijden. Net terug uit het ziekenhuis. Ik ben gelijk koffie gaan zetten, en toen hij de boodschappen had opgeborgen, kwam hij even binnen voor de fika.
Zijn vrouw kreeg een stroke. Terwijl ze de afgelopen week juist zo fit was. Momenteel wordt uitgezocht wat de schade is, en als het enigszins kan, gaat ze zo snel mogelijk naar huis. Ze heeft geen verlammingsverschijnselen, alleen grote moeite met praten, maar soms spreekt ze opeens weer wel heel helder. En ze heeft problemen met de fijne motoriek, kan geen dopje van de tafel pakken bijvoorbeeld. Op die leeftijd moet je niet meer teveel afwijken van de situatie en de plaats waar je aan gewend bent.
Op die leeftijd. Dan hebben we het over twee mensen van tegen de 90, buurman is van dezelfde jaargang als mijn vader was, 1925. (Ze konden ook prima met elkaar overweg, toen papa een paar weken hier was.) De buurvrouw heeft me ook geleerd, de eerste zomer, hoe ik appelbomen moet snoeien. Zij durfde wel op de ladder, ik aanvankelijk niet, wilde me niet laten kennen, en durf het nu ook. Buurvrouw heeft in februari een zware operatie ondergaan, moest een flink stuk darm missen, waar darmkanker was geconstateerd. De dokter had daarna gezegd, dat de appelbomen vandezomer een keer niet gesnoeid hoefden te worden. Maar wie schetst mijn verbazing en ontzag, toen ik haar toch weer lekker in de tuin bezig zag?! Heel erg langzaam, maar toch elke dag een tijdje. Een paar maanden geleden kreeg ze last van hartritmestoornis, en men vermoedt, dat de medicatie daartegen, de stroke heeft veroorzaakt.
Maar wat moet je anders?
Ze zijn heel erg gelukkig dat ze nog steeds samen zelfstandig in hun huis kunnen wonen. Buurman zie ik elke zaterdagmorgen om kwart voor acht wegrijden om boodschappen te gaan doen. Hij is altijd de eerste klant op zaterdag (want dan hebben ze versgebakken brood uit de stad voor bij de ochtendfika, vertelde hij). Dus toen hij vandaag ná het ziekenhuis daar de boodschappen ging doen, kwam er meteen iemand naar hem toe: waar was u vanmorgen, is er iets gebeurd, we waren al ongerust!
Fijn dat we op een dorp wonen - ik zag een andere buur ook al stoppen en een praatje met hem maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten