Dat vind ik nu een mooie uitdrukking, en dat het in de praktijk nog bestaat blijkt vandaag maar weer: het zal vanochtend misschien kwart over negen geweest zijn, toen Asso enorm tekeer ging. Niemand aan de bel, geen kat in de tuin, dus ik dacht dat hij tegen het door de straat rijdende postautootje aan het "schelden" was. Dus snel schoenen aan, en naar buiten om te kijken of er wat leuks bij de post was. Ik hoorde toen iets achter het huis, en zag een bekend autootje met aanhanger staan: Jan was al lekker aan het spitten, en had in die paar minuten bijna het hele onkruiddoek onder het voormalig labyrint uitgehaald. Hij had vanmiddag nog een klusje een paar straten verderop, dus hij was maar vast begonnen...
Dat was toch maandagmiddag, dat ze waren komen kijken? Heerlijk, dat er van dat soort mensen bestaan.
Op een gegeven moment ging de bel: Jan aan de deur: Er loopt een slang door de tuin, naar het huis, wat moet ik daarmee doen? Ik dacht meteen aan de adder die we tegenkwamen toen we een keer wilden zien wat er eigenlijk op die bult onder dat groene zeil onder de grote boom in die uithoek van de tuin lag. Dus ik reageerde meteen : "vermoorden als je hem te pakken krijgt". Waarop Jan me een beetje wazig aankeek... Wat bleek? Onder het voormalig labyrint had hij een doodgewone tuinslang gevonden, vrij ondiep, en vroeg zich af of dat naar een ons (on-)bekend tappunt liep, en of hij die moest weghalen of omleiden... Als het even kan omleiden dus, anders spitten we er geheid een keer doorheen. Nog een geluk dat hij hem niet stukgefreesd heeft! Dan zouden we komende zomer een mooi moerasje krijgen daar!
En er was trouwens ook nog wat leuks bij de post: Eva's schoolfoto's en klassefoto van dit jaar. De klassefoto is meesterlijk, maar ik zal toch eerst even toestemming vragen aan haar, voor publicatie.
Een ander punt is nu die adder. Zou die er nog zitten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten