De vrijdagen probeer ik tot vrije dag te benoemen, maar uiteindelijk ben ik toch veel te vaak allerlei kleine klusjes aan het opknappen. Deze vrijdag lukte het aardig, er moet blijkbaar ook voor de vrije tijd een soort planning zijn. En prioriteiten.
In ieder geval stond om half negen Åsa, een trouwe bezoekster van het breicafé, voor de deur, en vertrokken we naar Örebro. Nee, geen beurs deze keer, en ja, we reden deze keer wel weer verkeerd. Niet dat we daar iets aan konden doen, het was gewoon de schuld van Google Maps: we moesten midden in het centrum van de stad zijn, en Google Maps wilde ons laten opstijgen als een helikopter, want na drie rondjes rijden bleek, dat we onder een weg doorreden, waar we linksaf hadden moeten slaan. De afrit was een heel eind eerder...Uiteindelijk een parkeerplek gevonden zónder een parkeergarage in te hoeven (ik heb een bloedhekel aan parkeergarages), en er zelfs nog aan gedacht een parkeerkaartje te kopen. Ondertussen vroeg Åsa een voorbijganger naar de straat waar we moesten zijn: ¨Kijk daar, 30 meter verderop naar links¨. Dát zat in ieder geval mee.
Aanleiding tot ons bezoek aan Örebro was het feit, dat ik regelmatig vraag krijg naar Drops garens. Het probleem bij Drops is alleen, dat ze niet op beurzen staan, geen vertegenwoordigers hebben, en dat je bij de eerste bestelling minimaal 100 kilo garen moet aanschaffen en vooruit betalen. Vervolgens ben je verplicht om minimaal eens per 3 maanden 12 kilo garen te kopen, mee te doen aan de acties die zij bedenken, en alle boeken en accessoires in je assortiment te hebben, anders wordt je weer van de verkopers-lijst geschrapt. Voor NeNNis Garn in Molkom dus een hopeloze onderneming. Ondertussen staan er wel vele duizenden gratis patronen op internet. In eerste instantie wilde ik alleen gaan kijken hoe al die garens er nu eigenlijk uit zien (in Örebro is dus een zgn Drops superstore, die alles heeft), en wat voor vervangende adviezen ik dan kan geven. Maar opeens kreeg ik de ingeving om van elke kwaliteit 1 bolletje te kopen (kleur off white), en dan in al die kwaliteiten met steeds weer andere technieken, een enorme plaid/deken te breien. Gevoel voor materiaal en textuur kweken.
Dus nu heb ik 31 bolletjes Drops garens liggen, die me heel uitnodigend aankijken. En mijn ogen uitgekeken op alle andere garens die daar in de vakken lagen. Rowan, een Engels merk. Ook niks voor Molkom, véél te duur, maar zó mooi. Dat wordt, wie weet, een tweede plaid. Ooit.
Vroeg genoeg in de middag thuis om nog een zonnige wandeling met de honden te maken. Daarna werd het snel donker, en begon ik dapper toch eerst maar andere projecten af te werken: een vest en een trui bijna klaar, dat zijn demonstratie-modellen, maar wel in mijn maat, en een warme trui voor Yuri. Er liggen ook nog 581 gehaakte vierkantjes in de kast, dat wordt een beddesprei voor Marina, een uit-de-hand-gelopen restverwerkingsactie...
En er was, eindelijk, een mailtje van Richard. Uit Perth. Maar ik geloof dat ze vandaag (zaterdag) alweer onderweg zijn naar Brisbane. Tijdsverschil 9 uur. Dat betekent dat ze daar al bijna zijn, dat het hier kwart voor tien, en daar kwart voor zeven is. En dat ik nu de winterbanden van de auto in de achterbak ga kiepen, terwijl zijn kollega's aan het strand zijn verbrand. Vanochtend hadden we minus negen graden Celsius. En voorlopig komt de temperatuur niet meer boven nul. Wanneer zouden ze beginnen het schaatsbaantje bij de sportvelden onder te laten lopen? En waar zijn eigenlijk mijn schaatsen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten