Hoe noemen wij Nederlanders de andere Nederlanders eigenlijk in Zweden? In onze ogen zijn het mede-emigranten, die naar Zweden zijn verhuisd. Maar hier zijn we immigranten. En opeens helpen we elkaar een handje, om het hoofd boven water te houden, en om nog een paar andere Zweedse dromen te verwezenlijken.
Om kort te gaan: binnenkort gaan hier twee mede-Nederlandse-Zweden aan de slag. Hoe dat zo gekomen is?
Nou, de eerste Nederlander kwam ik tegen toen ik net de winkel had overgenomen, en met de kassa naar de kassa-meneer was gereden omdat allerlei gegevens moesten worden aangepast. Die meneer vertelde mij, dat hij een Nederlandse buurman had die alles kan. Vervolgens dook die Nederlandse buurman op, en maakten we een afspraak dat hij hier een keer zou komen kijken naar verrotte ramen, stopcontacten die het niet doen (begint in deze tijd van het jaar weer hinderlijk te worden) en dergelijke. Die Nederlandse buurman bleek na het maken van een offerte uiteindelijk steeds geen tijd te hebben, en stuurde een kennis op ons af, ook een Nederlander, die dezelfde offerte gaat aanhouden, en nog deze maand aan de slag gaat.
En van de tweede Nederlander kwam de vrouw vorige week in de winkel om te vragen of ik een een bepaald patroon van een kleine Noorse wolfabrikant kon opsporen en bestellen. Opsporen is gelukt, bestellen deed ze uiteindelijk zelf via een webwinkel, dat kan ik (nog) niet, daar. Maar goed, dan ga je natuurlijk even staan kletsen, en ze bleek bijna om de hoek te wonen (S. Rådom, 20 minuten max met de auto), en met haar man samen privé-tuinen te onderhouden. Dat klonk mij als muziek in de oren, en nadat ik haar vertelde wat ik eigenlijk met onze moestuin (plus basketbalstukje voor Yuri) wil, en hoe het er nu bij ligt, concludeerde ze: dat klinkt als frezen. Dus vanmiddag zijn ze even komen kijken. Dat betekent dat nog voor de winter twee zieke appelbomen gerooid worden, een stomme haag eruit gaat, de oude plantbedden die door de vorige bewoners verprutst zijn afgevoerd worden, alsmede een berg skräp, rotzooi dus, die in een hoek van de tuin ligt. En dan wordt er flink gefreesd, gaat er verteerde paardenmest door het moestuingedeelte, en kan ik komend voorjaar dus zodra de vorst uit de grond is, aan de wederopbouw beginnen. Eindelijk!!! Het was gewoon teveel te zwaar werk voor een stel muzikanten, heerlijk om dat te kunnen uitbesteden!
Ik heb dat allemaal in een sms naar Richard gestuurd, dus die heb ik ook meteen weer even aan de telefoon gehad! Op zijn logeeradres ging trouwens vanmiddag de koolmonoxidemeter af. Ja, die moet je even buiten leggen, dat die doet raar... Toch even een andere koolmonoxidemeter in de woonkamer gelegd, en waarempel, die ging na een uur óók af... Zou er met de kachel misschien iets niet in orde zijn???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten