Microklimaat

We hebben dit jaar een soort ¨twijfelwinter¨, een paar weken wel, een paar weken niet. Het is nu alweer een tijdje aan het dooien, hier en daar komt het gras alweer tevoorschijn, en schaatsen of langlaufen op het meer kunnen we voor dit seizoen wel vergeten. Op school in Molkom wordt het traditionele wintersportdagje steeds uitgesteld, heel sneu voor iedereen. De tien graden vorst die recentelijk voor het komend weekend werden voorspeld, zijn al afgeslankt tot vijf graden vorst 's nachts, en plus drie overdag. Wel gaat het weer sneeuwen. Aldus het weerbericht.

Dan boffen we nog, dat we in Molkom wonen, want Karlstad, 30 km ¨zuidwaarts¨, ligt precies bovenaan binnenzee Vänern, en daar twijfelt de winter niet, daar kwakkelt de winter. We schijnen hier net boven een bepaalde lijn te liggen, waarboven een duidelijk ander klimaat heerst, compleet met een gedeeltelijk andere vegetatie.

En zelfs binnen het Molkomse zijn er verschillen: 500, hooguit 750 meter noordelijker wandelde Richard met de honden in het bos, en daar lag gewoon nog een flink pak sneeuw. Je loopt wel een tijdje een langzaam stijgend pad op, maar dat dat zoveel verschil zou maken, dat hadden we toch niet gedacht. Het sneeuwde er zelfs, terwijl we in onze straat uitkeken op motregen met wat natte sneeuw ertussen.

Onze honden trekken zich van welk microklimaat dan ook helemaal niets aan. Bos is bos, daar kun je lekker raggen, voor zover de 7 m lijnen dat toelaten (los kunnen ze niet, als ze iets interessants zien of horen doen de oortjes het opeens niet meer), en ik ben nu ook van de gedachte verlost dat ze in de sneeuw niet vies worden. Asso rook nogal raar, op zijn zachtst gezegd, toen Richard met ze thuis kwam vanmorgen, en bleek ergens in te hebben liggen rollen. Een paar dagen geleden waren ze nog in bad geweest, dus ik probeerde een tussenoplossing door alleen de getroffen plek in te zepen en uit te spoelen. Nu hij opdroogt, ruikt hij naar hondenshampoo, met een hint van stront. Na het werk dus een tweede poging.

Asso en Gaia zijn eigenlijk Duitse Middelspitsen, zeer naaste verwanten van de Keeshondjes. Vandaag deed Asso duidelijk een poging een nieuwe ondersoort te lanceren: de Smeerkeeshond...