Vanochtend in een sneeuwstorm naar de winkel gelopen. De winter blijft het toch steeds proberen, maar ook vandaag is het na een vijftal centimeters mislukt. Ruim vier uur later waaide het bijna niet meer, en via sneeuw met natte sneeuw hebben we inmiddels regen met natte sneeuw. En een enorme laag blubber op alle wegen en paden.
Hoe is het weer nu in Nederland? We vingen iets op over een orkaan die over Engeland naar Polen zou trekken. Niet alleen het weer, maar het hele weerbericht leek wel van slag te zijn: ik las vannacht (Asso sloeg alarm om half twee, en ik kon toch al niet slapen, dus ik zat even beneden met warme melk) op het Zweedse weerbericht iets over windkracht 15 in Malmö. En windkracht 13 in Göteborg...
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat de schaal van Beaufort maar tot 12 ging, dus vanmorgen bij het ontbijt ging ik verder zoeken. Inderdaad, de schaal van Beaufort gaat maar tot 12, en zoiets is ruim twee jaar geleden met Kerst over Noord-Zweden geraasd. Toen hebben grote gebieden dagenlang zonder stroom gezeten, omdat complete electriciteitsmasten omwaaiden of afbraken. Wat moet je je dan bij windkracht 15 voorstellen? Een omwaaiende Eiffeltoren misschien?
Vermoedelijk is het een enorme blunder geweest van iemand die de waardes moest invoeren, of een systeemfout in de computers die het weerbericht bijwerken op internet, voor de gewone man. Bij het ontbijt waren de verwachtingen in elk geval bijgesteld tot redelijk normale waardes. Jammer dat ik vannacht niet te tegenwoordigheid van geest had om het schema even te copiëren en op te slaan voor gebruik in dit stukje!
Eigenlijk is het wel merkwaardig dat we zo slecht op de hoogte zijn van wat er elders gaande is. Of is dat een ¨bijwerking¨ van het verhuizen naar een ander land, het leren van een nieuwe taal, het maken van nieuwe kennissen en vrienden, het opzetten van andere werkzaamheden, etcetera? We wonen hier nu drie jaar, en die zijn duidelijk in periodes op te delen. De eerste tijd hebben we aardig vaak blogs geschreven, foto´s gepost, etc. Alles was nieuw, alles was geweldig en interessant, de eerste zomer bijna drie maanden aan een stuk logées, en alles maakten we voor de eerste keer mee.
Daarna werd in Nederland mijn vader ziek, overleed, en dat bracht véél emoties mee, en véél om te regelen, dus er kwam bij mij enorm de klad in het bloggen. En een soort terugslag in de energie, we waren behoorlijk moe, en er bléven maar nieuwe dingen gebeuren, neem alleen al de Zweedse scholen waar onze kinderen waren, van basisschool naar middelbare naar studie. Zodoende hadden we wéér een periode waar we heel veel nieuws van buiten compleet aan ons voorbij lieten gaan.
Blijkbaar zijn we nu, na drie jaar, doorgegaan naar de volgende fase, waarin we wat verder kijken dan de grenzen van Molkom en het stukje Karlstad waar we met Richard´s werk en de scholen van Yuri en Eva mee te maken hebben. De provincie Värmland begint uit meer te bestaan dan Arvika, waar Marina studeert. Evengoed heb ik van Stockholm nog niet meer gezien dan het centraal station, en de trein daarvandaan naar vliegveld Arlanda.
Maar we zijn zo langzamerhand in Molkom al wereldberoemd. Vanwege de concertjes in de kerk, de twee Duitse Middelspitsen, en sinds een jaar mijn winkeltje NeNNis Garn och Hemdesign. Ik geloof dat we zo langzamerhand wel gewend zijn. Een voorbeeld? Het klinkt ons nu heel normaal in de oren als men vraagt of we in de zomer nog naar Europa gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten